felieton

Z czym większości Polaków kojarzy się Rzym? Wieczne Miasto, stolica miłości, kierunek pielgrzymek, wypoczynek. Ma także inną twarz i duże problemy. Wśród nich wymienić można szczury, sterty śmieci i smród. "O wspólną przestrzeń dba niewielu" - pisze mieszkający w Włoszech Piotr Kępiński.

Nowy redaktor naczelny tytułów Polska Press z województwa kujawsko-pomorskiego w ostatniej chwili wycofał z druku felieton krytykujący TVP. W miejscu stałego tekstu Ryszarda Warty opublikował przedruk z magazynu "Gazety Krakowskiej" (także należącej do grupy Polska Press). Pracownikom Marcin Habel swoje postępowanie tłumaczył polityką redakcyjną i "trzymaniem się środka".

Zabójstwo własnego dziecka wydaje się być niewyobrażalną zbrodnią, do której mógłby się posunąć najgorszy zwyrodnialec. Ale nie we wschodniej Turcji, gdzie z rąk członków rodziny ginie kilkadziesiąt młodych dziewcząt rocznie. Wszystko w imię wielowiekowej tradycji.

Facet spóźnia się na spotkanie, kobieta dostaje szału. W końcu, gdy ten się pojawia – ona nadęta do nieprzytomności wyrzuca z siebie: spóźniłeś się! Odkrycie godne podziwu. Tylko... co z tego?

20 lat temu - 27 września 1991 roku zmarł Stefan Kisielewski, jedna z najbarwniejszych powojennych osobistości w Polsce, niekwestionowany autorytet moralny, pisarz, kompozytor, krytyk muzyczny, pisarz i felietonista m.in. "Tygodnika Powszechnego".

"Pustelnik z Krakowskiego Przedmieścia", zbiór tekstów autorstwa Andrzeja Dobosza, krytyka literackiego i wieloletniego felietonisty m.in. "Tygodnika Powszechnego", nagrodzono w środę Warszawską Premierą Literacką jako książkę sierpnia 2011 roku.

Vinge ma odwagę przedstawić przyszłość w jasnych barwach, godząc przecież ów obraz m. in. z ciągłym zagrożeniem globalnego terroryzmu. Takie projekcje - zwłaszcza ostatnio - są niezmiernie rzadkie.

Być może najciekawszym wnioskiem będzie, iż owa zaprezentowana nam Kielonkiem literatura afrykańska wydaje się posiadać sporo cech właśnie „książki epoki Internetu”.

Mit nie wchodzi w skomplikowane dyskursy, subtelne dystynkcje, nie teoretyzuje i nie dzieli włosa na czworo. Powtarza najprostsze, najbanalniejsze prawdy, które wtem, miast spowodować cyniczne skrzywienie warg, uderzają w nas niczym święte objawienia.

Autorem już dziś piszącym prawilne historyczne powieści przygodowe, a tylko przez wydawniczą inercję lub więzy środowiskowe występującym wciąż pod sztandarem fantastyki, jest Jacek Komuda.

Wystarczy, że raz nauczymy się patrzeć na świat przez pryzmat informacji, nie materii. „Śmierć jest tragedią. Nie ma nic poniżającego w postrzeganiu osoby jako wyjątkowego wzorca, który przepada, gdy ta osoba umiera”.

Po co właściwie obligujemy uczniów do przeczytania określonej liczby wybranych przez państwowych ekspertów książek? I szerzej: czemu ma służyć przedmiot o nazwie „język polski”?

Autor próbujący tworzyć hard SF bliskiego zasięgu bez dobrej znajomości współczesnej popkultury da nam wizje równie niewiarygodne, co ten nieobeznany z naukami ścisłymi.

I tak samo styl przetrwa, gdy nie będzie już ani materialnych książek, ani ludzi z palcami i oczami, aby je dotykali, czytali - styl przesiądzie się na technologie, których jeszcze sobie nawet nie wyobrażamy.

„Piractwo” jako masowa sprzedaż nielegalnie kopiowanych dóbr niematerialnych jest czymś zupełnie innym - w sensie gospodarczym, moralnym, prawnym, jak i czysto praktycznym - niż ich powielanie i wykorzystywanie prywatne, jednoosobowe, jednorazowe.

Nie może powstać dialekt, gwara, spójny kod semantyczny, gdy nie ma kontaktu między mówiącymi; gdy każdy „wymyśla” język dla siebie i najbliższych, i gdy wraz z nimi ten język umiera.

Priest nieustannie podmienia karty, przekłuwa fałszywe dna, mami nas lustrami i dymem. Sztukę narracyjnej iluzji opanował tak doskonale, że czytelnik kończy lekturę do reszty skołowany - toż to żadna mechanika Historii, jeno szarlataneria i prestidigitacja!

Friedman idzie całkowicie wbrew współczesnym trendom: ogłasza nie zmierzch, a świt Amerykańskiego Imperium. USA nadal rozgrywają swoją partię na całym globie, lecz nie mogą się angażować bezpośrednio w każdym regionie; zamiast tego wspierają lokalnych oponentów swych wrogów.