* W perspektywie czasu to tytuł wydanej przez Iskry książki Tadeusza Boya-Żeleńskiego , nigdy wcześniej nie publikowanej.*
Warszawskie wydawnictwo opublikowało ją na podstawie maszynopisu, który Boy ukończył kilkanaście dni przed tragiczną śmiercią, a następnie złożył we Lwowie - poinformowała Joanna Osiewicz z Iskier. Wydawnictwo, które ma swoją siedzibę w dawnym mieszkaniu Boya-Żeleńskiego na ulicy Smolnej w Warszawie, kupiło maszynopis pisarza kilka lat temu na aukcji antykwarycznej w Krakowie.
– Jakim sposobem dotarł on ze Lwowa, gdzie miał być wydany w Wydawnictwie Mniejszości Narodowej, nie wiadomo. Oryginał podarowaliśmy bibliotece Narodowej, sami przystąpiliśmy do prac redakcyjnych nad tekstem – wyjaśniła Osiewicz.
Zaznaczyła, że czas publikacji książki nie jest przypadkowy: w tym roku przypada bowiem 65. rocznica śmierci Boya.
* W perspektywie czasu to zbiór recenzji teatralnych, szkiców literackich, a także esejów o Krakowie.* Cały rozdział poświęcony jest twórczości Juliusza Słowackiego - Boy snuje refleksje m.in. nad Balladyną , Lillą Wenedą i Samuelem Zborowskim. Sporo rozważań poświęca utworom Aleksandra Fredry , Stefana Żeromskiego , Stanisława Wyspiańskiego i Włodzimierza Perzyńskiego . Sporo miejsca poświęcił także autorom francuskim, m.in. Stendhalowi i Gustawowi Flaubertowi . Specjalne miejsce w książce poświęcił Boy staremu Krakowowi - tajemnicom tego miasta, artystach tworzących niepowtarzalny klimat miasta. Książkę poprzedził wstępem wybitny historyk prof.
Janusz Tazbir .
Tadeusz Boy-Żeleński urodził się w 1874 roku w Warszawie. Studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (1982-1900), a następnie pracował jako lekarz pediatra. Związany ze środowiskiem Młodej Polski, od roku 1906 współtworzył w Krakowie kabaret artystyczno-literacki „Zielony Balonik”. Debiutował Słówkami (1913), zbiorem wierszy o ironiczno-żartobliwej treści, ośmieszających konserwatywne autorytety, a także mieszczańską pruderię i dekadencką pozę cyganerii. Przez wiele lat pracował jako krytyk teatralny. Jest autorem wielu felietonów społeczno-obyczajowych i teatralnych, a także książek z zakresu historii literatury. Dokonał przekładu wielu dzieł literatury francuskiej na język polski. Podczas I wojny światowej służył jako lekarz w armii austriackiej. W 1922 roku zamieszkał w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej schronił się we Lwowie, gdzie został kierownikiem katedry historii literatury francuskiej na lwowskim
uniwersytecie. W nocy z 3 na 4 lipca 1941, po wkroczeniu hitlerowców do Lwowa, Boy został rozstrzelany wraz z resztą lwowskiej kadry uniwersyteckiej.