Komiks(strona 24/1)

Na upartego „Pulsowi” dałoby się wytknąć jedną, no, może dwie wady. Przede wszystkim – za szybko się kończy. Brian Michael Bendis dzięki owemu tomiszczu, niby opasłemu, ale którego strony przewracają się same, przedłużył na moment żywot swojej flagowej serii „Alias”.

Wydawca chyba pośpieszył się nieco z zamieszczonym z tyłu streszczeniem fabuły, bo powiedzieć, że pierwszy zeszyt „Shi” opowiada o dwóch kobietach wojujących z Imperium, to i lekkie nadużycie, i cokolwiek niepożądane wyprzedzanie akcji. Ale to drobiazg, szczególnie że mamy do czynienia z komiksem z wyższej półki, a zarazem obiecującym początkiem serii.

Zbiorcze wydanie trylogii Marshal Blueberry, albumy komiksowe z cyklu DC Odrodzenie,Trzy duchy Tesli. Sztokawska tajemnica, a także pierwszy album monumentalnej sagi poświęconej wikingom Ludzie Północy. Saga anglosaska to tylko kilka czerwcowych nowości od wydawnictwa Egmont.

Pająk Jeruzalem powrócił do miasta po ośmiu latach spędzonych na odludziu. My na kolejne wydanie jego historii czekaliśmy dwukrotnie dłużej. I choć zapewne „Transmetropolitan” nie namiesza dzisiaj tak jak wtedy, chwilę po zakończeniu publikacji serii za oceanem, to ta futurystyczna – dzisiaj już retro! – wizja ponurej przyszłości nie zgubiła swojego jadowego kła.

Dziewiętnasty wiek to czas rewolucji przemysłowej i odkryć naukowych, które zmieniły świat. Właśnie w tej epoce rozgrywa się akcja „Gwiezdnego zamku”, a w nieuchronność postępu technologicznego wierzą też główni bohaterowie komiksu.

Piękne zbiorcze wydanie czterech oryginalnych albumów cyklu „Lanfeust z Troy” pozwala w pełni docenić walory tej znakomitej serii fantasy. W trakcie lektury możemy się bez reszty zatopić w niezwykłym świecie Troy, gdzie każdy mieszkaniec posiada jeden dar magiczny (chociaż nie zawsze bywa on specjalnie użyteczny).

Podobne stwierdzenie można uznać za nic innego jak truizm, lecz, obserwując codzienne serwisy informacyjne, trudno nie dojść do nie tak znowuż oryginalnej konkluzji. Ten komiks mógł powstać jedynie w dzisiejszej Ameryce.

Robert Kirkman to jeden z tych gości, którzy do końca życia mogliby już niczego nie wydać, a i tak byliby hołubieni za swoje zasługi dla komiksowej braci. Oczywiście niejeden wymiękł, czytając jego niekończące się „Żywe trupy”, życząc przy tym zahartowanym post-apokaliptycznymi bojami bohaterom tasiemca rychłej śmierci, lecz przyznać trzeba, że przypadek ten jest bezprecedensowy.

Wielbiciele cyklu Hugona Pratta zdążyli się już przyzwyczaić, że Corto Maltese ląduje w różnych ciekawych zakątkach świata, a niezależnie od miejsca swego pobytu ten maltański marynarz ma też wyjątkową zdolność pakowania się w kłopoty.

Miało być nowe otwarcie, jest kontynuacja tego, do czego Jason Aaron przyzwyczaił czytelnika swoimi poprzednimi komiksami o Thorze, których zresztą "Gromowładna" jest bezpośrednią kontynuacją. Ale bez obawy.

Jason Aaron nigdy nie był twórcą wyróżniającym się przesadnym optymizmem, lecz jego nowa na naszym rynku seria „Przeklęty” to czysty, nierozrzedzony niczym nihilizm pozwalający zrozumieć, czemu biblijnemu Bogu przyszło do głowy zatopić świat grzechu i występku; inaczej się nie dało.

Egmont przejął kolejną niedokończoną serię. Grubo ponad dekadę temu serię "100 naboi" wydawała u nas Mandragora, niestety poległa i na długie lata zabrała ze sobą do grobu licencję na ten komiks. Teraz "100 naboi" wraca w ekskluzywnych, solidnie oprawionych, opasłych tomach, którymi można zrobić krzywdę nie gorszą niż pociskami.

W przypadku "Smerfa Dzikusa" zdecydowanie największym mankamentem jest zbyt długie oczekiwanie na pojawienie się tytułowego bohatera. Nie oznacza to bynajmniej, że na początku albumu nie dzieje się nic dramatycznego.

Słynny "Kaznodzieja" uznawany jest w naszym kraju za serię kultową. Jego wznowienie to w komiksowym światku prawdziwe wydarzenie, bo w końcu mogą nadrobić go ci, którzy przegapili pierwsze wydanie. A dodajmy, żen a rynku wtórnym w ostatnich latach osiągało ono zawrotne ceny.

W "Nowych spartiatach" – podobnie jak w pierwszym albumie serii "Millennium Saga" – znajdziemy niezwykle emocjonującą fabułę, ale zaledwie przyzwoite rysunki. Belen Ortega nie potrafi sprawić, aby poszczególne kadry naprawdę mocno przykuły naszą uwagę, ale na szczęście nie mamy też żadnych trudności w śledzeniu rozwoju wydarzeń.

Wydaje się, że ostatnimi czasy Spider-Man nie ma dobrej prasy. Nic nowego. Ale nie chodzi tu bynajmniej o liczne złośliwości publikowane przez pieniącego się J. Jonaha Jamesona na łamach dziennika "Daily Bugle", tylko nie najlepsze recenzje wydawanych u nas przygód Człowieka-Pająka. Zresztą kolejne komiksy regularnej serii zbierają zasłużone cięgli, bo na tle takiej "Ms. Marvel", czyli, z grubsza rzecz zarysowując, konkurencyjnego tytułu młodzieżowego, Spidey wypada cokolwiek blado. Dlatego "Zło, które ludzie czynią", choć niedoskonałe, to historia prezentująca się o niebo lepiej niż męczące i coraz bardziej wydumane pomysły Dana Slotta.

Słusznie czy nie, do Moon Knighta przylgnęła łatka Batmana z przeceny, ale, jako że oba wydawnictwa – Marvel i DC – na przestrzeni lat rabowały od siebie bezczelnie, na podobne zarzuty można śmiało machnąć łapą.

To już drugi album (trzeci, jeśli liczyć "Salambo") z opowieściami o tytułowym gwiezdnym piracie i awanturniku. Za sprawą genialnego ilustracyjnego warsztatu Druilleta zostajemy przeniesieni do tętniącego gwałtem i przemocą kosmicznego uniwersum, którego fabuła wyraźnie inspirowana jest historią starożytną (ze wskazaniem na wojny).

Daredevil wraca. Kolejny opasły tom przygód śmiałka z Hell's Kitchen trafił do księgarń. To jeden z najlepszych komiksów, jakie w tym roku Egmont miał do zaoferowania i bardzo cieszę się, że tempo wydawania kolejnych części jest tak szybkie.

Zaletą "Przeklętego rancza" jest bez wątpienia różnorodność pomysłów, które wykorzystano w czterech krótkich historyjkach składających się na ten album. Ważne jest też, że wszystkie te opowieści prezentują naprawdę przyzwoitym poziom, a w związku z tym lekturze towarzyszą częste wybuchy gromkiego śmiechu.