Intryga rodzinna. Recenzja komiksu "Shi: Na początku był gniew"
Wydawca chyba pośpieszył się nieco z zamieszczonym z tyłu streszczeniem fabuły, bo powiedzieć, że pierwszy zeszyt „Shi” opowiada o dwóch kobietach wojujących z Imperium, to i lekkie nadużycie, i cokolwiek niepożądane wyprzedzanie akcji. Ale to drobiazg, szczególnie że mamy do czynienia z komiksem z wyższej półki, a zarazem obiecującym początkiem serii.
Pytanie tylko, czy czytelnik, przyzwyczajony do opasłych wydań, od których uginają się sklepowe półki, nie będzie rozczarowany objętością tego krótkiego albumu jedynie rozbudzającego apetyt. Byłoby szkoda, gdyby czynnik ten okazał się decydujący, bo, powtórzmy, rozchodzi się o pozycję nietuzinkową.
Nie jest łatwo wgryźć się w „Shi” od pierwszych stronic, bo fabuła goni sprinterskim tempem, do tego skacząc tam i nazad, a niektóre odpowiedzi na pytania, co tak naprawdę się tam wydarzyło, poznamy pewnie dopiero w kolejnych tomach. Lecz kiedy komiks już zwalnia, Zidrou zaplata intrygę będącą może i do pewnego stopnia powtórką z rozrywki, lecz stylową (spora tutaj zasługa pięknych, zamaszystych i szczegółowych ilustracji Jose Homsa) i z autorskim sznytem. Mamy połowę osiemnastego stulecia. Podczas londyńskiej Wystawy Światowej dochodzi do skandalu i za kratami ląduje będąca, jakkolwiek to brzmi, częścią ekspozycji Japonka. Za sojuszniczkę ma jedynie angielską arystokratkę buntującą się przeciwko swojej wpływowej rodzinie. To zapewne one sprzeciwią się całemu Imperium, lecz w pierwszym tomie mają inne problemy na głowie.
Zidrou z niejaką złością odmalowuje rozpasanie i hipokryzję elit, którym przeciwstawiają się Kita i Jennifer, jeszcze nieświadome tego, z czym mają do czynienia. „Shi” to opowieść o rodzącym się buncie, kiełkującym gniewie, niezgodzie na zepsucie i niesprawiedliwość. Jak zostaną one jednak wyrażone? Zapewne, znając frankofoński komiks, ogniem i mieczem. Na to przecież czekamy.
Ocena: 7/10