Ale nie tylko oni. Prócz oczywistych wrogów – Zoli, Balzaka, Dumasa, Wilde’a, Gide’a, Flauberta, Żeromskiego i Przybyszewskiego – gromi dzielny Lechicki prawie cały kanon lektur: pieśni arcybiskupa Krzyckiego, niegodnego sukni kapłańskiej pupila królowej Bony, fraszki Kochanowskiego i Kochowskiego, madrygały Andrzeja Morsztyna, teksty Naruszewicza, Trembeckiego, Fredry, Tetmajera, Zapolskiej. Nawet Sienkiewicz dostał troszkę po łbie za Rodzinę Połanieckich: „Dużo tam, czasem aż za dużo erotyzmu, sporo upadków, wiele zgnilizny obyczajowej; ale przecież grzech nie triumfuje ostatecznie, ci, co w nim zagrzęźli po uszy, dźwigają się, rahabilitują, pokutują i żałują , bo mają świadomość winy. A lichym charakterom przeciwstawione natury silne, o mocnym stosie pacierzowym zasad, turkawkom przeciwstawione – gołębice, wiewiórkom – orlice.” Ale gdy idzie o Sienkiewicza, Lechicki, i tu jest myk najciekawszy, oburza się na surowość moralną minionego pokolenia: „Co za przesadnie surowe panowały zapatrywania na
przyzwoitość lektury beletrystycznej jeszcze w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku! Toć Kaczkowski, oceniając pierwsze utwory Sienkiewicza, oburzał się na >>plugawe<< koncepty Zagłoby i biadał, że gdyby je uznano za dowcipne, >>musielibyśmy sobie powiedzieć, że dobry smak już wcale u nas zaginął, że akademja nowego języka usadowiła się między straganami…<< […] Hołdował zdaniu, że >>każdy utwór literacki powinien być tak napisany, aby mógł być głośno czytanym w najwykwintniejszym salonie - a czyż powieść Ogniem i mieczem mogłaby być czytaną w jakimkolwiek salonie, a choćby tylko pomiędzy mężczyznami, którzy strzegą uczucia przyzwoitości i swoje uszy szanują?<<. […] Są ludzie – świadczy taki wielbiciel Sienkiewicza, jak St. Tarnowski – którzy się gorszą z Quo Vadis, nie radzą lub zgola nie pozwalają go czytać… Że to powieść nie dla młodych panien, że nie można dać im jej do ręki, ale trzeba dla nich czytać, opuszczając wiele, to jasne jak słońce”.

Czesław

Polacy za oceanem pamiętają o Miłoszu

Znikający spadek

25 lat temu Czesław Miłosz otrzymał Nagrodę Nobla

Historia literatury polskiej Czesława Miłosza po japońsku

Wiersz Czesława Miłosza na ścianie

Konferencja poświęcona twórczości Miłosza

Mickiewicz i Miłosz w Dreźnie

Miłosz w Krasnogrudzie

Muzeum Miłosza w Krasnogrudzie

Czesław Lechicki w walce z demoralizacją