Voyeur. Komiksy erotyczne z Playboya – recenzja albumów wydawnictwa Planeta Komiksów

Altuna to kolejny, po Mazzitellim, Alcatenie, Brecci czy Trillo, legendarny twórca z Ameryki Południowej, który w końcu trafił na nasz rynek. Tym samym wydawnictwo Planeta Komiksów wypełniło jedną z białych plam na mapie polskiego komiksowa.

Urodzony w Argentynie artysta zdobył sławę w połowie lat 70. dzięki współpracy ze wspomnianym Carlosem Trillo (wydane u nas m.in. "Cicca Dum-Dum" czy "Wielki kant") przy serii ukazującej się w ogólnokrajowym dzienniku. Na początku lat 80. wyemigrował do Hiszpanii, gdzie w 1989 r. zaczął tworzyć komiksowy dodatek do tamtejszej edycji "Playboya".

Jego 4-stronicowe historyjki zaskarbiły sobie sympatię czytelników magazynu, czyniąc z Altuny gwiazdę komiksu erotycznego, którego sława szybko dotarła poza granice Hiszpanii.

Skąd ta gigantyczna popularność? Pierwsza rzecz, jaka rzuca się po otwarciu którejkolwiek części "Voyeur. Komiksy erotyczne z Playboya", to oczywiście rysunki. Realistyczne, subtelne, podszyte humorem, perfekcyjnie oddające anatomię i mimikę bohaterów miłosnych uniesień.

Naturalnie Altuna nie unika nagości i odważnych scen, jak choćby penetracji czy fallatio. Jednak nigdy nie przekracza cieniutkiej granicy dosłowności. Niekiedy bywa nieco śmielej, owszem, ale nigdy wulgarnie.

Ale siła tych nowelek tkwi w czymś jeszcze. W "Voyeur" Argentyńczyk otwarcie kpi ze strażników moralności i katolickiej pruderii, głośno afirmuje życie, mówiąc wprost: seks jest egalitarny. W jego komiksach uprawiają go młodzi i starzy, brzydcy i piękni, bogaci i biedni. Szalone, często niedorzeczne perypetie przeżywają politycy, studenci, bezrobotni, lekarze, bogaczki, wojskowi, kury domowe, prezesi czy hydraulicy - ma się rozumieć. Tym samym Horacio Altuna daje jasno do zrozumienia - kiedy zrzucamy ubranie, wszyscy jesteśmy tacy sami.

We wstępie do pierwszego tomu redaktor hiszpańskiego "Playboya" pisze, że Altuna dbał, aby jego komiksy miały "feministyczny sznyt". I coś w tym jest. Jego bohaterki, choć wyglądają jak z mokrego snu, są wyzwolone, świadome swoich potrzeb i przytłaczającej przewagi, jaką mają nad mężczyznami.

Sięgając po "Voyeur" spodziewałem się w najlepszym wypadku brzydko zestarzałych świństewek, a w najgorszym festiwalu krindżu i dziaderstwa. Tymczasem twórczość Horacio Altuny okazała się pełna humoru i przewrotnej ironii. W dodatku, co zaskakujące, niestroniąca od wciąż (niestety) aktualnego społecznego komentarza.

Na koniec pochwała w kierunku Planety Komiksów, która wydała trzy tomy tej erotycznej antologii. "Voyeur. Komiksy erotyczne z Playboya" prezentują się wyśmienicie - począwszy od tłumaczenia i składu, a skończywszy na powiększonym formacie, wyklejkach, lakierowanej okładce i bonusach w postaci szkiców, grafik i nadających kontekst tekstów. Profesjonalizm w każdym calu.