"Lucky Luke. Artysta malarz": Wszystkie kolory Dzikiego Zachodu - RECENZJA

Kiedy po raz pierwszy ujrzymy Frederica Remingtona (notabene to postać autentyczna), możemy – podobnie jak Lucky Luke – nabrać wątpliwości, czy malarz w ogóle potrzebuje jakiejkolwiek ochrony. Z racji swej potężnej postury z pewnością budzi on przecież respekt wśród szukających okazji do bójki. Szybko przekonamy się też, że artysta wcale nie stroni od walki wręcz, a jego cios bywa naprawdę piorunujący. Upodobanie do napojów wyskokowych (przy mocnej głowie) i pochłanianie ogromnych porcji na każdy posiłek też nie jest wadą u kogoś wybierającego się na Dziki Zachód.

Nie oznacza to jednak, że Lucky Luke nie ma nic do roboty w trakcie tej wyprawy. Jesteśmy świadkami tego, że sympatyczny Fred wprawdzie nie ma sobie równych w saloonowych bójkach, ale nie wszyscy jego przeciwnicy łatwo przełykają porażkę. I tak niejaki Curly będzie próbować się zemścić na malarzu wszelkimi dostępnymi metodami, a chociaż jego działania nie wyrządzą na szczęście żadnej szkody parze bohaterów, to dostarczą sporo rozrywki czytelnikom.

Trzeba przyznać, że niezwykły ciekawy przebieg mają też spotkania Lucky Luke’a i Freda z Indianami. Przekonamy się na przykład, że Zręczne Stopy są prawdziwymi mistrzami kamuflażu (choć kaktusy nie powinny jednak ani kichać, ani gadać), a z kolei Hiawatha, jeden z najsłynniejszych wodzów, nie tylko nie imponuje wzrostem, ale nie ma też łatwego życia ze swoją squaw.

Warto dodać, że w towarzystwie Freda Lucky Luke zachowuje się inaczej niż zazwyczaj. Wprawdzie w saloonach zamiast piwa cały czas preferuje colę, ale za to ochoczo uczestniczy w bójkach – zamiast próbować zaprowadzić tam porządek. Na szczęście, kiedy dochodzi do napadu na bank, to dzielny kowboj jest jak zwykle skuteczny w tropieniu złodzieja i pojedynku strzeleckim.

Jak widać już po powyższych przykładowych sytuacjach, w trakcie lektury „Artysty malarza” czeka na nas mnóstwo okazji do śmiechu, a sympatyczny i zarazem zabawny tytułowy bohater jest bez wątpienia mocnym punktem tego albumu.

Czarny rok dla światowego kina. Przez pandemię nie ma co oglądać