"Trolle z Troy. Tom 3": Wszystko, byle nie woda [RECENZJA]

W pierwszych dwóch albumach („Uwięzieni w Darshanie”, „Rozwścieczeni w Darshanie”) mieszkańcy wioski Falomp znajdą się w prawdziwych opałach za sprawą wydarzeń zapoczątkowanych w odległym Darshanie. Osoby znające przygody Lanfeusta mogą pamiętać, że w krainie tej bogowie są powoływani do życia za sprawą wierzących w nich ludzi, a z kolei bóstwa te otaczają opieką swych wyznawców. Tym razem jesteśmy świadkami okrutnych ofiar składanych tam Niemythemu, w których z niezwykłym zaangażowaniem uczestniczy Dama Szurnientha – żona namiestnika prowincji tysiąca tarasów. I to właśnie ona za wszelką cenę będzie chciała zdobyć rudo-biały płaszcz z futer małych trolli, który według słów wyroczni jest niezbędny do odrodzenia się Niemythego.

Tak się jednak składa, że w Darshanie można spotkać jedynie białe trolle, dlatego wysłannicy żony namiestnika wyruszą w odległe strony. Kiedy w ich ręce wpadną Lowellas i Latrynella, możemy być pewni, że ich tropem podążą Tetram, Waha i Profi. Tym razem będą oni dodatkowo wspierani przez Gnompoma i Tyneth, którzy pragną naprawić to, że nie upilnowali młodszych trolląt. Trzeba zaś przyznać, że świetne i naprawdę zabawne są sceny, w których przedstawione są dość niecodzienne pomysły bohaterów na pokonanie morza (czytelnicy doskonale przecież wiedzą, że trolle nienawidzą wody).

Przekonamy się też wkrótce, że dotarcie do Darshanu to zaledwie przedsmak ogromnych wyzwań, przed którymi stanie ekipa ratunkowa. Okazuje się bowiem, że grupka śmiałków ma przeciwko sobie nie tylko Damę Szurnienthą i jej podwładnych, ale nawet tutejsze trolle, które są posłuszne ludziom! W każdym razie akcja będzie toczyć się dynamicznie, a egzotyczna sceneria tych przygód pozwoli po raz kolejny rozwinąć skrzydła Mourierowi. A chociaż od początku spodziewamy się porażki żony namiestnika, to finał tej historii wypada wyjątkowo widowiskowo.

Z kolei w „Trollimpiadzie” – jak łatwo się domyślić – będziemy świadkami sportowych zmagań włochatych stworów. W tym przypadku konkurencje będą dość specyficzne – zobaczymy miedzy innymi mecz w kury, bieg na sto dziesięć kroków z przeszkodami (zamiast płotków są to wielkie głazy) czy sikanie na odległość. Co istotne, zorganizowanie tych zawodów będzie elementem podstępnego planu doskonale nam znanego Risto Furiatu, który pragnie stworzyć odmianę trolli silniejszą i zręczniejszą od zwykłych, a następnie sprawić, by były mu posłuszne. Czcigodny mędrzec z Eckmulu po raz kolejny przekona się jednak, że zapanowanie nad tymi dzikimi stworami jest znacznie trudniejsze niż mu się wydawało, szczególnie gdy do akcji wkracza Waha ze swym magicznym darem.

Obiecująco zapowiada się natomiast historia przedstawiona w „Trollach w szkole”, gdzie mieszkańcy osady Falomp próbują odkryć tajemnicę malutkich przenośnych daszków używanych przez ludzi. Nie ulega przecież wątpliwości, że parasole otworzyłyby przed trollami zupełnie nowe możliwości! Przekonany o tym jest wódz Haigwepa, który postanawia zbadać tę sprawę u źródła. Pewnym zaskoczeniem może być, że przez pewien czas udawanie człowieka idzie mu całkiem dobrze. W miarę rozwoju wydarzeń przekonamy się, że były to tylko miłe złego początki. Nie dość bowiem, że on sam znajdzie się w niebezpieczeństwie, to jeszcze towarzyszący mu Gnompom i Tyneth trafią do sierocińca prowadzonego przez przerażającą panię Giertyndę, która potrafi kontrolować deszcz. Niestety opowieść ta zostaje przerwana w najciekawszym momencie, a jej ciąg dalszy znajdziemy dopiero w kolejnym tomie.