grecja

Chcę pokazać, jak w Grecji w ostatnich latach działała partia neonazistowska. Złoty Świt doskonale udawał coś, czym nie jest. - Polska prawica też lubi prezentować się jako mniej skrajna, niż jest w rzeczywistości - mówi Dionisios Sturis.

Odwiedziłem obóz dla uchodźców w Atenach oraz centrum pomocy migrantkom. Widziałem kobiety i dzieci, których nie chcemy przyjąć w Polsce. Grecy nie rozumieją, czego się boimy i dlaczego zapomnieliśmy o słowie „Solidarność”.

„Tajemnicze inskrypcje” to melancholijna, wielowątkowa opowieść o kilkunastu postaciach, których losy splatają się ze sobą w zaskakujący i przypadkowy sposób, historia, której korzenie sięgają kilkadziesiąt lat wstecz, z zaskakującym sensacyjno-politycznym wątkiem w tle. Dzięki uprzejmości wydawnictwa Książkowe Klimaty prezentujemy fragment książki w tłumaczeniu Alicji Biaduń.

Kiedy w 1945 roku skończyła się II wojna światowa na Europę spadła żelazna kurtyna. Kraje znajdujące się po niewłaściwej jej stronie znalazły się w strefie wpływów rządzonego przez Stalina Związku Radzieckiego. Dla tysięcy Polaków oznaczało to opresje, aresztowania i tortury. Wszechwładne służby bezpieczeństwa szerzyły terror, który trwać będzie aż do odwilży w 1956 roku. Byli jednak ludzie, dla których ówczesna Polska jawiła się jako raj. To 13 tysięcy greckich uchodźców opuszczających ogarniętą wojną domową ojczyznę. Ich losy przypomina Dionisios Sturis, autor książki "Grecja. Gorzkie pomarańcze".