"Ludwisia Dowcipnisia. Cała ja": Wszędzie jej pełno [RECENZJA]

Na uwagę zasługują już początkowe plansze, na których przy odpowiednich ikonkach przedstawione są kluczowe informacje o postaciach występujących w komiksie. I tak możemy się stąd dowiedzieć na przykład, że babcia Ludwisi nie lubi, jak ktoś ukradkiem podjada jej wypieki (co potwierdzi się też w jednej z historyjek), sąsiadka Leokadia Gudłach relaksuje się, zmieniając wystrój wnętrz, a Gabryś nie cierpi kwiatów, na które jest uczulony.

Z kolei w krótkich (jedno lub dwustronicowych) historyjkach możemy dać się ponieść poczuciu humoru twórców skrywających się po pseudonimami Bozhimeke i Muhhibi. Nie jest może specjalnym zaskoczeniem, że wyprawa z rezolutną dziewczynką do perfumerii może się źle skończyć dla portfela ojca, a od gry komputerowej dla dzieci czasem trudniej odciągnąć rodziców niż Ludwisię, ale za to takie zabawne scenki pozwalają czytelnikom wczuć się w sytuację sportretowanych tutaj postaci.

Inną sprawą jest to, że chociaż główna bohaterka często ma dobre intencje, to w efekcie osiąga rezultaty odmienne od zamierzonych, a konsekwencje tego zazwyczaj ponosi Bogu ducha winny tata (jak można było chociażby wywietrzyć mu pokój, gdy poziom smogu jest wyjątkowo wysoki, albo podać w trakcie koncertu w filharmonii informację o niekorzystnym wyniku meczu piłkarskiego…).

Warto dodać, że wyraziste rysunki Bozhimeke z jednej strony uwypuklają emocje wszystkich postaci, a z drugiej mieszczą w sobie sporo pozytywnej energii . W każdym razie nie budzi wątpliwości, że "Ludwisia Dowcipnisia. Cała ja" może być znakomitą rozrywką dla całej rodziny, bo obserwacje autorów przemówią zarówno do rówieśników tytułowej bohaterki, jak i dorosłych, którym ich własne pociechy dostarczają podobnych atrakcji jak Ludwisia. Po prostu doskonała lektura na natychmiastową poprawę humoru dla małych i dużych czytelników, dlatego pozostaje mieć nadzieję, że za jakiś czas pojawią się kolejne komiksy z tą rezolutną dziewczynką.