Ukazał się zbiór wierszy Książę poetów żegna ukochane miasto pióra Krzysztofa Ćwiklińskiego .
Książę poetów żegna ukochane miasto zapraszają w labirynty tradycji filozoficznej, religijnej, a przede wszystkim poetyckiej. Są pełne refleksów, odblasków i ech, pośród których iskrzą "skrzydlate" myśli, sentencje, cytaty oraz aluzje. Zestawienie tych wierszy z biografią autora zastanawia, a nawet niepokoi. Lecz nie dlatego, iż tonację nadaje im tragizm. Jest on bowiem wygasły, epicko obezwładniony i zrównoważony elegijnym nastrojem przemijania. Krzysztof Ćwikliński , który jest człowiekiem w średnim wieku, parokrotnie powtarza za starymi poetami gest odejścia. Pytanie, które nasuwa się podczas lektury tych wyznań, dotyczy źródeł opisywanego stanu wyczerpania, zmęczenia, a może rozczarowania; tego, co poprzedziło przełom i zamknęło pewien etap życia i twórczości, a co pozostało nienazwane. Czytając tę poezję można oczywiście poprzestać na delektowaniu się wyłącznie kunsztem języka Ćwiklińskiego , ale pytań bez
odpowiedzi nie da się uśpić piękną formą. Trudno więc spodziewać się, by podziw zamknął czytelnikowi drogę prowadzącą w głąb i stał się ostatecznym celem fascynującej wędrówki przez wersy i zwodnicze drogowskazy przerzutni.
Krzysztof Ćwikliński ukończył filologię polską na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 1986 roku jest pracownikiem tej uczelni w Zakładzie Literatury Młodej Polski i Dwudziestolecia Międzywojennego. Zastępca redaktora naczelnego kwartalnika literackiego „Teka”. Krzysztof Ćwikliński zajmuje się krytyką literacką i historią literatury. Jako poeta debiutował w 1979 roku na łamach tygodnika „Czas”.
Opublikował tomiki poezji: Miejsce po odejściu (1983), Listopad biskupa Jansena (1986), Sztuka ucieczki (1987), Teka miedziorytów (1989), Królewiec i inne wiersze (1992), Morze Śródziemne (1992), Kropelka krwi(1999).