Maria Janion w gronie honorowych obywateli Warszawy

Historyk literatury, krytyk literacki prof. Maria Janion, były senator Zbigniew Romaszewski oraz jedna z najpopularniejszych polskich piosenkarek Irena Santor zostali honorowymi obywatelami Warszawy - zdecydowała w czwartek Rada Warszawy.

Insygnia honorowego obywatela Warszawy jak co roku zostaną wręczone w przeddzień rocznicy wybuchu powstania warszawskiego podczas uroczystej sesji rady miasta w Zamku Królewskim.

Rada Warszawy przyjęła w czwartek uchwałę w tej sprawie jednogłośnie. Wniosek w sprawie nadania honorowego obywatelstwa m.st. Warszawy Janion złożył klub PO. Janion jest profesorem w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Zajmuje w polskiej humanistyce szczególne miejsce. Stworzyła własne, bardzo osobiste i współczesne rozumienie romantyzmu. Po latach, gdy poezję romantyczną traktowano jak rodzaj nietykalnego skansenu historycznoliterackiego, jej "Gorączka romantyczna" (1975) była dla wielu objawieniem.

W ujęciu Marii Janion romantyzm to przede wszystkim afirmacja swobody i wolności w każdym jej wymiarze. Uchodząca za patronkę polskich feministek autorka książki "Kobiety i duch inności" (1996) kilkakrotnie atakowała prawicowych polityków za gloryfikowanie męskiego, heteroseksualnego i aryjskiego polskiego mitu narodowego. Protestowała przeciwko budowie pomnika Romana Dmowskiego w Warszawie, broniła Doroty Nieznalskiej, w wywiadach protestowała przeciwko określaniu aborcji jako "zabijaniu życia".

Na 80-lecie Janion jej dawni uczniowie przygotowali specjalną księgę ze szczególnym "drzewem genealogicznym". Z grubego pnia (symbolizującego samą panią profesor) wyrasta czterdzieści gałęzi nazwanych nazwiskami jej doktorantów, wśród których są: Kazimiera Szczuka, Marek Bieńczyk, Stanisław Rosiek. Koronę wielkiego drzewa tworzy w sumie tysiąc osób.

Wniosek o nadanie honorowego obywatelstwa m.st. Warszawy Romaszewskiemu złożył klub PiS. W uzasadnieniu projektu uchwały podkreślono, że jest on jednym z najwybitniejszych przedstawicieli opozycji demokratycznej oraz że jego pierwszą znaczącą działalnością polityczną była akcja zbierania podpisów wśród pracowników PAN pod petycją w obronie więzionego Adama Michnika.

W stanie wojennym Romaszewski był poszukiwany przez SB. Współorganizował podziemne Radio "Solidarność". W sierpniu 1982 r. został aresztowany; był sądzony w procesie twórców radia. Został skazany w lutym 1983 r.; wyszedł na mocy amnestii w sierpniu 1984 r.; uniewinniono go w 1991 r.

W 1989 r. Romaszewski został wybrany do Senatu z listy Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. Był też wybierany do Senatu w kolejnych wyborach: w 1991, 1993, 1997, 2001, 2005, 2007. W 2011 r. w wyborach do Senatu (w okręgu obejmującym pięć prawobrzeżnych dzielnic stolicy - Pragę Południe, Pragę Północ, Rembertów, Targówek i Wesołą) pokonał go popierany przez PO i SLD ówczesny poseł SdPl Marek Borowski.
W 2011 r. prezydent Bronisław Komorowski odznaczył Romaszewskiego Orderem Orła Białego.

O nadanie honorowego obywatelstwa m.st. Warszawy Irenie Santor wnioskował klub SLD. Santor, przez wielu nazywana pierwszą damą polskiej piosenki, ma na swoim koncie ponad tysiąc piosenek. Wiele z nich śpiewała cała Polska, wiele z nich opowiadało o Warszawie, np. "Na prawo most, na lewo most", "Kamienne schodki" - o warszawskiej starówce, "Małe mieszkanko na Mariensztacie" - o pierwszym warszawskim osiedlu zbudowanym tuż po wojnie, "Jak przygoda, to tylko w Warszawie".

Santor urodziła się 7 grudnia 1934 roku w Papowie Biskupim k. Bydgoszczy. Zaczęła śpiewać już w szkolnych chórach. W 1951 roku została przyjęta do Ludowego Zespołu Pieśni i Tańca Mazowsze. Spędziła w nim osiem lat, koncertując niemal na całym świecie.

W 1961 r. artystka reprezentowała Polskę na festiwalu w Sopocie, gdzie dla walca "Embarras" wyśpiewała I nagrodę. III nagrodę otrzymała na festiwalu piosenki w Tokio w 1971 r. Nagrodę publiczności na festiwalu w Opolu zdobyła w 1974 roku (za "Nalej mi wina") i w 1975 r. (za "Idzie miłość"). Santor jest także laureatką opolskiego Grand Prix w 1979 roku i 1991 roku, za wybitne osiągnięcia w sztuce interpretacji piosenki.

Tradycja nadawania godności honorowego obywatela sięga w Warszawie 1918 r. Jako pierwszy uhonorowany tym tytułem został Józef Piłsudski.