Jaki ojciec, taki syn

Na początku poznajemy dziesięcioletniego Maćka, który będzie narratorem wszystkich ośmiu historyjek. Tylko pierwsza z nich rozgrywa się współcześnie, a w kolejnych przenosimy się coraz bardziej w przeszłość, by dla odmiany w ostatniej znaleźć się świecie, jaki będzie za jakieś ćwierć wieku. W każdym opowiadaniu jesteśmy zaś świadkami jakiegoś eksperymentu wykonywanego przez innego chłopca. Paweł Beręsewicz stworzył tutaj rzeczywiście rodzaj pocztu, ponieważ główni bohaterowie tych historyjek są przedstawicielami kolejnych pokoleń tej samej rodziny. I tak na przykład rozpaczający w pierwszym opowiadaniu nad stanem swojej ukochanej komórki ojciec Maćka (no cóż, chłopiec po prostu nie mógł się oprzeć pokusie pobawienia się smartfonem...), w następnym rozdziale będzie małym Jurkiem, który próbuje samodzielnie przerobić czarno-biały telewizor na kolorowy.

W każdym opowiadaniu pojawiają się też - niczym powracający refren - dwa zdania: „Co z tego dzieciaka wyrośnie! Mnie w jego wieku coś takiego nie przyszłoby do głowy!” I okazuje się, że chociaż wypowiadający te kwestie ojcowie sami w dzieciństwie nie zawsze byli aniołkami, to w tym przypadku nie mijają się z prawdą. Młodzi czytelnicy będą bowiem mogli się przekonać, że upływ dwóch czy trzech dekad znacząco odmieniał wygląd nie tylko całego świata, ale i sprzętów znajdujących się w każdym domu. Nic dziwnego więc, że choćby dziadek Maćka (urodzony w 1944 roku) jako dziecko nie mógł eksperymentować ani ze smartfonem, ani nawet z telewizorem, gdyż ich wtedy po prostu jeszcze nie było. Dla niego szczytem dostępnych nowinek technologicznych był aparat fotograficzny, a dla jego przodków na przykład elektryczne żelazko, lampa na prąd (zamiast takiej na naftę) czy stetoskop.

„Poczet psujów polskich” jest więc nie tylko opowieścią o dziecięcej ciekawości świata, ale także krótką, humorystyczną kroniką wynalazków ostatnich dwóch stuleci, wzbogaconą o próbę spojrzenie w nieodległą przyszłość. Najważniejsze jest, że wszystkie historyjki są naprawdę zabawne i wciągające, a ilustracje Nikoli Kucharskiej jeszcze wzmacniają pogodny nastrój tej książki. Wszystko to sprawia, że jest to doskonała lektura zarówno dla mniejszych, jak i większych psujów, która z pewnością poprawi im nastrój.