Garfield jest wielki. Dosłownie i w przenośni [RECENZJA]

Dość paradoksalnie za największą zaletę komiksu Jima Davisa należy zaś uznać niemal stuprocentową przewidywalność zachowań tytułowego bohatera. Doskonale wiemy przecież, że Garfield uwielbia jeść, spać, oglądać telewizję i praktycznie zawsze źle traktuje Jona i Odiego – ale to przecież to właśnie te wszystkie jego cechy sprawiają, że podbił nasze serca! I w sumie wcale nie sprawiłoby nam przyjemności, gdyby Garfield nagle zaczął zachowywać się zupełnie inaczej (to zresztą zapewne dla niego też mogłoby się źle skończyć, o czym może świadczyć historyjka, w której przedstawione zostały opłakane skutki tego, kiedy tytułowy bohater starał się być dla wszystkich naprawdę miły).

Chociaż jesteśmy więc na przykład przekonani, że w przypadku Garfielda żadna dieta nie będzie skuteczna, to świetnie się bawimy na przykład obserwując pomysłowość łakomego kota w obchodzeniu zaleceń Jona (trudno choćby nie podziwiać tego, że Garfield potrafił wciągnąć przez słomkę nawet pieczonego kurczaka!).

W drugim „Tłustym kocim trójpaku” zobaczymy też głównego bohatera próbującego bezpiecznie przetrwać znienawidzone poniedziałki, spychającego Odiego ze stołu, urządzającego koncerty kociej muzyki na płocie czy muszącego znosić zbędne wizyty u pani weterynarz (no cóż, Jon nie ustaje w próbach zaproszenia jej na randkę…), a także wiele innych scenek ze znanymi nam motywami (oczywiście niekiedy ze szczyptą nowości). Najważniejsze jest jednak, że okazji do śmiechu nam tutaj nie zabraknie.

Ocena: 8/10