Zagadka śmierci pisarza - legenda Tadeusza Borowskiego
Pierwsza ofiara komunizmu
Przeżył czasy głodu w przedwojennym Związku Radzieckim, a następnie pobyt w Oświęcimiu. Swoje wspomnienia z obozu opisał w szeregu opowiadań, wydanych w dwóch zbiorach w 1948 roku: "Pożegnanie z Marią" i "Kamienny świat". Bohater tych opowiadań, imiennik autora, podejmuje walkę o życie, ale godzi się z obozową rzeczywistością i biernym udziałem w zbrodni.
Przeżył czasy głodu w przedwojennym Związku Radzieckim, a następnie pobyt w Oświęcimiu. Swoje wspomnienia z obozu opisał w szeregu opowiadań, wydanych w dwóch zbiorach w 1948 roku: "Pożegnanie z Marią" i "Kamienny świat". Bohater tych opowiadań, imiennik autora, podejmuje walkę o życie, ale godzi się z obozową rzeczywistością i biernym udziałem w zbrodni.
Po wojnie * Tadeusz Borowski*stał się czołowym przedstawicielem nurtu socrealistycznego - pisarstwa zaangażowanego w propagandę komunistyczną. Przedwczesna śmierć młodego twórcy była szokiem dla całego środowiska literackiego tamtej epoki. Porównywano ją ze śmiercią rosyjskiego poety Majakowskiego, piewcy Lenina i rewolucji - który z biegiem czasu odnosił się do komunizmu coraz bardziej krytycznie, ale nigdy nie wyrzekł się swoich poglądów.
Legenda uczyniła z Borowskiego pierwszą ofiarę własnej komunistycznej przeszłości. I tak, * Czesław Miłosz* opisał go jako Betę w eseju "Zniewolony umysł" - opisującym losy pisarzy w epoce stalinizmu.