Zgodnie z regułą znaną nam z poprzednich tomów Serii niefortunnych zdarzeń również w Tartaku tortur sieroty Baudelaire trafiają do nowego opiekuna. Tym razem jest nim osobnik będący uosobieniem bezwzględnego kapitalisty, który nosi niezwykle trudne do wymówienia nazwisko, więc wszystkim każe się tytułować Sirem. Jako właściciel Tartaku Szczęsna Woń wykorzystuje on robotników, w zamian za ciężką pracę dając im jedynie miejsce do spania w baraku, naprawdę kiepskie wyżywienie i kupony rabatowe (czyż to doprawdy nie jest prawdziwy bezduszny krwiopijca?). Na żadne względy nie może też liczyć rodzeństwo Baudelaire, które musi pracować w tartaku i zamieszkać razem z innymi robotnikami. Zahartowana w nieszczęściach trójka bohaterów dzielnie zaś to wszystko znosi, gdyż obawia się, że gdzieś w pobliżu znowu czyha na nich Hrabia Olaf. Ich niepokój jeszcze wzmacnia zaś świadomość tego, że nieopodal znajduje się dom wyglądający jak wielkie oko (czyli przypominający tatuaż na nodze ich prześladowcy). Oczywiście wierni
czytelnicy cyklu nie będą zaskoczeni, że te lęki nie okażą się bezpodstawne. Ten czarny charakter po raz kolejny będzie bowiem próbował zagarnąć majątek Baudelaire'ów, a jego plan będzie jak zwykle pomysłowy i niesamowicie perfidny.
W Tartaku torturobserwujemy więc znowu cały ciąg przykrych zdarzeń, które są udziałem trojga młodych bohaterów. Fani serii doskonale sobie zdają jednak sprawę, że nawet najbardziej makabryczne sceny są tak przedstawione, że nie tylko nie budzą naszego przerażenia, lecz wywołują salwy gromkiego śmiechu czytelników. Najważniejsze jest jednak, że Lemony Snicket - oprócz wykorzystywania sprawdzonych elementów - dodaje wciąż nowe składniki. Tym razem sporo ożywienia do fabuły wnoszą przede wszystkim Phil i Doktor Orwell. Ten pierwszy to wiecznie optymistycznie nastawiony do świata robotnik z Tartaku Szczęsna Woń, który nawet w okropnym wypadku potrafi dopatrzeć się jakiejś dobrej strony. Z kolei Doktor Georgina Orwell jest wybitną okulistką, autorką „Okulistyki dla zaawansowanych”, która wywrze wielkie wrażenie na sierotach Baudelaire (oraz czytelnikach), kiedy poznają ją przy okazji naprawy okularów Klausa. Warto wspomnieć, że kolorytu opowieści dodają także poczciwy wspólnik Sira – Charles i demoniczny
Brygadzista Flacutono, który nadzoruje pracę w tartaku.
Niewątpliwie fanom Serii niefortunnych zdarzeń w Tartaku tortur najbardziej rzucają się w oczy nowe postacie, ale istotne jest też, że knowania Hrabiego Olafa znacząco się różnią od przedstawionych w poprzednich tomach (chociaż cel jego działań jest oczywiście wciąż taki sam). Lemony Snicket potrafił po raz kolejny uzyskać doskonałą równowagę między sprawdzonymi rozwiązaniami fabularnymi a nowymi pomysłami, dzięki czemu wielbiciele cyklu będą z pewnością w pełni usatysfakcjonowani tą lekturą.