Tropiciel Prawdy. W oparach realistycznego absurdu

"Stąd właśnie biorą się wszystkie problemy (...) Nikogo nic nie obchodzi." Jeśli ktoś spodziewał się kolejnego typowego kryminału z niezawodną jak ślepa sprawiedliwość patolog Key Scarpettą to... będzie zawiedziony. Jeśli ktoś liczył na powagę, rozsądek, racjonalne myślenie, logikę, twardy do zgryzienia (i strawienia) kawałek życia to... się przeliczył. Czego zatem można się spodziewać tym razem?! Ano... political fiction. Cokolwiek te pięknie brzmiące słowa znaczą. Humor czarny jak wielokrotnie palone ziarna dobrej gatunkowo kawy. Absurdu, kpiny, parodii i... zbrodni. Mieszanki dość nietypowej jak na panią Cornwell.

Wirginia. Świeżo "upieczona" komendant policji Judy Hammer wspomagana przez niezawodną sekretarkę Windy Brees. Włączającą się do dyskusji jak nieprzyjemny przeciąg. Specjalistkę od nowatorskich przysłów a la niezapomniany (cześć jego pamięci!) Banacek. Dajmy na to: "lepszy wróbel w garści niż kot w worku" lub "jak nie urok to przemarsz do szeregów wroga". Andy Brazil, podwładny Hammer, zaufany asystent. Pismak, sorry - dziennikarz, z ambicjami. Twórca strony internetowej o przewrotnie pięknej nazwie Tropiciel Prawdy. Ożywczego źródła ciągle nowych, narastających i napływających falami problemów. Gubernator Bedford Crimm, niedowidzący posiadacz schorowanego układu pokarmowego i zbzikowanej żony, zbieraczki różności, aktualnie trójnogów. Jego żmijowaty, znaczy się doświadczony i profesjonalny sekretarz prasowy Major Trader. A do tego osobowości typu doktor Faux - oszust, dentysta-sadysta leczący mieszkańców niewielkiej wysepki Tangier Island. Autochtoni z Tangier, zbiorowisko oryginałów i dziwaków, oczywiście
nie w ich autoopinii. Unique First - psychopatka, tradycyjnie już, jak to w przypadku psychopatów bywa, realizująca jakąś tajemną misję. Dużo?! Bardzo dużo. Zamieszane, wstrząśnięte i ostro doprawione. Literackie piri-piri. Odlotowe jak helikopter patrolowy ścigający rowerowych lub wózkowo-golfowych piratów drogowych.

"Jeśli mówi się prawdę, nie podoba się to siłom zła i mogą się wydarzyć brzydkie rzeczy. Jednak w końcu prawda zwycięży." Co ciekawe, mimo gęstych mgieł absurdu, jest w tym wszystkim sporo gorzkiej jak prawdziwa czekolada obserwacji rzeczywistości. Czyżby rzeczywistość była aż tak absurdalna?! Polityka, która mimo (a może właśnie dzięki) swojej dziwaczności ma taki silny wpływ na życie. Siła plotki i jej siostry pogłoski. Prawda, że wszyscy w mniejszym lub większym stopniu jesteśmy... dziwakami. Tylko nie wszyscy o tym wiemy lub chcemy wiedzieć. Fakt, że sukces ma tak wielu ojców, że badań DNA nie sfinansuje nawet przepotężna Unia Europejska. A porażka... to zawsze wina onych. Współczesny świat jawi się jako królestwo wiecznie nienasyconej biurokracji, której jedynym realnym celem jest samorozkwit. Dla tak zwanego dobra ogółu. Poprzez dajmy na to określenie obowiązującej krzywizny banana, właściwej czerwoności pomidora i dopuszczalnej prędkości światła w okolicy urzędów. "Nie chodzi o to, co się mówi,
tylko jak." Podoba mi się pani Cornwell w tym wydaniu. Lekko złośliwy humor. Duża dawka ironii i kpiny. Swobodny styl. Barwne dobrze zarysowane postacie. Wielowątkowa, dynamiczna akcja. Ciekawa i miła odmiana po jej dotychczasowych tradycyjnych (bez polepszaczy) "wypiekach".