Ciemne, przygnębiające korytarze. Takie, w których odgłos kroków potrafi unosić się w wieczornej ciszy przygnębiającym echem. Kilometry posadzki rozciągające się na wielu różnych częściowo zapomnianych poziomach. Opuszczone tunele, zatęchłe, wilgotne podziemia. W mrocznych, oszczędnie oświeconych piwnicach przemykają czasami badacze przeszłości, konserwatorzy urządzeń, technicy. Szumią wentylatory, głuchą ciszą witają pozamykane magazyny. Tysiące eksponatów zebranych w jednym miejscu czeka na swój czas. Maski, szamańskie grzechotki, kości, zaschnięte rośliny, ludzkie czaszki, skamienieliny, szczerzące się ironicznie truchła szympansów, nieruchome porażające wielkością szkielety dinozaurów. Nowojorskie Muzeum Historii Naturalnej. Zbiorowisko eksponatów, pasjonatów, dziwaków i karierowiczów. Gdzieś w podziemnych korytarzach przemyka niewyraźny cień. A może to tylko złudzenie, gra zmęczonego wzroku i rozbudzonej, podatnej na bodźce wyobraźni?! Może to tylko krótkie spięcie w zapracowanych komórkach mózgu?!
Czasami czuć dziwny, gnilny odór wymieszany z zapachem starości, nie wietrzonych pomieszczeń, stęchlizny. Ale tam w podziemiach tysiące zapachów falami atakują nozdrza. Gdzieś po zakamarkach i gabinetach Muzeum krążą plotki, działa magia miejsca, specyficzna atmosfera. Ktoś kiedyś nagle odszedł, może zaginął, wyjechał bez słowa wyjaśnienia. Znaleziono kałużę krwi. Kiedyś... Być może...
Zbliża się wielka wystawa „Przesądy”. Nadzieja muzeum na przypływ jakże zawsze potrzebnej gotówki. Połączenie nauki z jarmarkiem nastawione na tłumy widzów. Potrzebny jest sukces, tysiące zwiedzających, tysiące biletów. Trzeba przyciągnąć przeciętnych, zaciekawionych, żądnych mocnych wrażeń widzów. Przygotowania trwają. Nagle w tej gorączce działań wybucha afera. Znalezione zostają zmasakrowane zwłoki dwóch chłopców. Pojawia się policja. Trwa dochodzenie. Trochę plotek wystawie nie zaszkodzi. Bestia z Muzeum wywołuje szybsze bicie serca. Do głosu dochodzą sprzeczne interesy. Jedni szukają wyjaśnienia sprawy, inni chcą uniknąć skandalu, jeszcze inni martwią się tylko o swoje stołki lub zainwestowane pieniądze. Gdzieś w gmachu kryją się małe i większe tajemnice. Gdzieś po ciemnych korytarzach przemyka cień.
Muszę przyznać, że książka zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie. Doskonale napisana. Nie obrażająca inteligencji czytelnika. Thriller wzmocniony sporą dawką faktów i hipotez naukowych. Ciekawe, barwne, urozmaicone, nietuzinkowe postacie. Dawka narastającego napięcia, niepewności, zagrożenia. Wielotorowo poprowadzona dynamiczna akcja. Trudno mi było oderwać się od książki. Filmu nakręconego na jej podstawie nie widziałem, ale wydaje się, że nie jest łatwo oddać wszystkie niuanse powieści na ekranie. Książka zachęciła mnie do sięgnięcia po kolejne utwory spółki pisarskiej Douglas Preston i Lincoln Child. Początek ich kariery w postaci Reliktu okazał się bowiem wyjątkowo udany.