komunizm

To Wojciech Jaruzelski żądał wprowadzenia do Polski Armii Radzieckiej, aby zwalczyć ”Solidarność”, a Związek Radziecki wykluczał jakąkolwiek interwencję i nalegał na ogłoszenie stanu wojennego. Jeden z najbardziej znanych rosyjskich historyków, Rudolf G. Pichoja, wyjaśnia jak to naprawdę było ze stanem wojennym. Wszystko w oparciu o moskiewskie archiwalia.

Obozów było ponad 200, przewinęło się przez nie od 150 do 200 tys. ludzi. Zginęło ponad 60 tysięcy. Mowa nie o niemieckich, nazistowskich obozach zagłady, ale o polskich obozach zakładanych w pozostawionych przez Niemców kompleksach. Tuż po zakończeniu drugiej wojny światowej w nieludzkich warunkach pracowali i umierali w nich Ślązacy, Niemcy, Żołnierze Wyklęci oraz więźniowie polityczni. Ich strażnikami, a często i katami, byli Polacy.

- Ruch hipisowski z założenia nie był ruchem politycznym. Nam się nie podobał świat, który nas otaczał i panująca w nim obłuda. Przede wszystkim oczywiście obłuda państwa komunistycznego, ale i obłuda Kościoła czy obłuda naszych rodziców. (...) Wszystko to było zakłamane, Polska była szara. A my chcieliśmy być kolorowi, bawić się, tańczyć śpiewać. Być wolni w zniewolonym państwie. (...) Mieliśmy to wypisane na twarzy. Przez sam wygląd (chociażby długie włosy u mężczyzn) widać było, że nie zgadzamy się na taki świat. Po opozycjoniście nie było widać, że jest opozycjonistą. Hipisa widać było z daleka - mówił w programie #dziejesienazywo Kamil Sipowicz autor wznowionej właśnie książki "Hipisi PRL-u".

Polska, rok 1957, stalinizm w Polsce dobiegł końca, trwa odwilż. Do Ciechocinka przybywa Fabian – weteran Armii Andersa, który po II wojnie światowej zamieszkał w Wielkiej Brytanii. Doskonały puzonista jazzowy. Twierdzi, że chce tylko tańczyć i grać swing, ale czy na pewno nie jest emisariuszem rządu na emigracji? O PRL-u, jazzie i polskich kompleksach wobec Zachodu rozmawiamy z Włodzimierzem Kowalewskim, autorem powieści „Excentrycy”. Której ekranizacja – wyreżyserowana przez Janusza Majewskiego i nagrodzona Srebrnymi Lwami na festiwalu w Gdyni – właśnie wchodzi na ekrany.

- Podczas pogrzebu Grzegorza Przemyka było niebezpieczeństwo, że dojdzie do rozruchów. Ludzie byli tak wściekli na tę śmierć. Milicjanci się pochowali ze strachu. Ale nie było nawet okrzyków, tłum szedł w dojmującej ciszy. Księdzu Popiełuszce udało się zapanować nad tłumem – mówił w programie #dziejesienazywo Cezary Łazarewicz, autor książki „Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka” o jednym z najgłośniejszych mordów PRL-u.

- Ci ludzie byli nazywani „psami totalitaryzmu”. Odpowiadali za wprowadzanie władzy ludowej i terroru w Polsce - mówi o byłych funkcjonariuszach Urzędu Bezpieczeńśtwa Piotr Lipiński, reporter historyczny, autor książki „Bicia nie trzeba było ich uczyć” opowiadającej o przeprowadzonym w latach 90. procesie Adama Humera, ubeka, który torturował i przesłuchiwał żołnierzy Armii Krajowej i opozycjonistów.

Władysław Broniewski - poeta, legionista, więzień Łubianki, żołnierz Andersa, ale też piewca rewolucji hołubiony przez władze PRL - zmarł pół wieku temu, 10 lutego 1962 roku.

Jak spędzano czas wolny w latach PRL, czym była wówczas kolejka czy też jakie znaczenie miało posiadanie meblościanki - tego można dowiedzieć się z książki "Wywołać PRL. Od fotografii do opisu epoki". Publikację wydała Fundacja Uniwersytetu w Białymstoku.

Biografie polskich i niemieckich opozycjonistów ukazały się w ramach projektu "Między mitem a zapomnieniem. Opozycjoniści w polsko-niemieckim regionie przygranicznym w latach 80. XX wieku".