Korespondencję dwu najważniejszych postaci polskiej sceny emigracyjnej - Jerzego Giedroycia i Jana Nowaka-Jeziorańskiego, ponad 400 listów napisanych w latach 1952-1998, opublikowało wydawnictwo Ossolineum. Jerzy Giedroyc i Jan Nowak-Jeziorański, zbliżeni wiekiem, obaj aktywnie uczestniczyli w wydarzeniach II wojny światowej, obaj zaangażowali się w działalność propagandową i redakcyjną, uprawiali politykę, która określiła ich życie zawodowe. Korespondencja Nowaka-Jeziorańskiego i Giedroycia zaczyna się od ataku w Kulturze na rozpoczynające dopiero pracę radio. Później także pojawiały się konflikty, co czytelnik może prześledzić w listach. Najbardziej może bolesny dla Nowaka-Jeziorańskiego był zarzut wielokrotnie wysuwany przez Giedroycia, że jedynie instytucja, która utrzymuje się samodzielnie, może być instytucją niezależną i wiarygodną. Giedroyc uważał, że jedynie Kultura jest wiarygodna, bo finansowana jest ze składek, subskrypcji i darowizn, w przeciwieństwie do RWE, które finansowane przez
Amerykanów realizuje w gruncie rzeczy politykę amerykańską, a nie polską.
Na zdjęciu: Jan Nowak-Jeziorański