Sejm zdecydował, że rok 2006 zostanie ogłoszony Rokiem Jerzego Giedroycia.
W tym roku zbiegają się trzy rocznice: stulecie urodzin Giedroycia, 60-lecie utworzenia Instytutu Literackiego oraz setna rocznica urodzin jednego z najważniejszych publicystów politycznych paryskiej „Kultury” – Juliusza Mieroszewskiego.
– Jerzy Giedroyc całe życie poświęcił sprawie niepodległości Polski. Polski tolerancyjnej i nowoczesnej, ale też - szanującej własne tradycje narodowe. Utworzony przez niego miesięcznik „Kultura” przez ponad pół wieku był dla Polaków urzeczywistnieniem ideałów wolności słowa i myśli. Łamy pisma otwarte były dla autorów związanych z prawicą i z lewicą, piłsudczyków i narodowców, liberałów i konserwatystów – zapisano w uchwale w sprawie ogłoszenia roku 2006 rokiem Jerzego Giedroycia.
Działające w Paryżu Towarzystwo Opieki nad Archiwum Instytutu Literackiego przygotowało bogaty program obchodów Roku Giedroycia. Wśród planowanych imprez jest m.in. wydanie na CD wszystkich numerów „Kultury”, które mają trafić do publicznych bibliotek w Polsce, i międzynarodowa konferencja naukowa o działalności Instytutu Literackiego. Mają być także wybite monety z wizerunkiem Giedroycia i wydana seria znaczków pocztowych „Instytut Literacki w Paryżu”.
Jerzy Giedroyc był publicystą, politykiem, twórcą i redaktorem paryskiej „Kultury”. Studiował prawo i historię na Uniwersytecie Warszawskim. Już jako młody człowiek był m.in. redaktorem tygodnika „Dzień Akademicki”, później przekształconego w dwutygodnik „Bunt Młodych”. Pismo to w 1936 roku przekształciło się w tygodnik „Polityka”.
W okresie międzywojennym zajął się czynnie polityką – pracował w Biurze Prasowym Rady Ministrów, był sekretarzem ministra rolnictwa, później ministrem przemysłu i handlu. W obliczu wojny wraz z rządem ewakuował się do Rumunii, kierował m.in. Biurem Polskim w ambasadzie chilijskiej, która przejęła opiekę nad interesami polskimi po likwidacji Ambasady RP w Rumunii. Jako żołnierz Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich uczestniczył w kampanii libijskiej i walkach w Tobruku.
Po wojnie założył w Rzymie Instytut Literacki. Wraz z Gustawem Herlingiem-Grudzińskim w 1947 roku wydał pierwszy numer „Kultury”. W tym samym roku redakcja przeniosła się do Paryża, skupiając wokół siebie czołowych pisarzy i intelektualistów polskich przebywających na emigracji. Od 1953 roku zaczęły się ukazywać pozycje książkowe w ramach Biblioteki Kultury.