Lubię książki przesycone aromatem kawy.A ta właśnie do takich się zalicza, także z powodu inspirującego przepisu na tenże właśnie napój, umieszczonego na jej kartach. Powieść jest może trochę naiwna i nieco nierealna, ale pomijając te drobne niedogodności, to całkiem zacna młodzieżowa lektura.
Nastoletnia Halina, która zwie się Linką, ma sporo młodszego brata Kazimierza, którego nazywa Kajem. Ma też wiecznie zapracowaną i duchem nieobecną matkę. Do rodziny należy także nowy mąż mamy i dwie babcie. Pewnego dnia dziewczyna znajduje w rodzinnych archiwach zdjęcie, które daje jej dużo do myślenia. Bliscy, zapytani o nieoczekiwane znalezisko, nabierają wody w usta. Linka zaczyna na własną rękę prowadzić śledztwo, mające na celu odkrycie przyczyny dziwnego zachowania rodziny. Sytuacji nie ułatwia fakt, iż matka wyjeżdża do bliżej nieokreślonego miejsca, na bliżej niewskazany czas, pozostawiając cały dom na głowie swej córki. Dziewczyna wybiera się w podróż w przeszłość, wracając do miejsc, które pamięta z dzieciństwa, wypytując ludzi, którzy wtedy mieli kontakt z jej rodziną i ze strzępków wspomnień oraz urywków informacji buduje nowy obraz rodziny. Rodziny, o której wie tak mało, jak się okazuje.
Do tego mamy oczywiście typowo nastoletnie problemy – szkoła, pierwsza miłość, kłótnie ze starymi przyjaciółmi i nawiązywanie nowych przyjaźni oraz wszelkie rozważania typu: „Ja nie mam co na siebie włożyć”. Całość składa się na całkiem udaną książkę o marzeniach, rodzinie, potrzebie bliskości. Nic wyrafinowanego, co prawda, ale też nic, co przynosiłoby wstyd autorce. Lektura dla wszystkich, zwłaszcza tych, którzy wciąż chcą wierzyć w szczęśliwe i nieco bajkowe zakończenie.