"Zabito kobietę nazwiskiem Lau. Nauczycielkę. I zaginął lama. - Nic więcej. Lamowie unikali kontaktu z rzeczywistością. Wiedzieli, że fakty należy przyjmować ostrożnie."
Milczenie. Przymknięte oczy. Kontemplacja świata. Drgnień powietrza, odgłosów życia, rytmu bicia serca. Doświadczanie jedności świata. Kruchej. Pękającej pod naporem ludzkiej głupoty. Pod naporem zwyczajnego zła. Pod spojrzeniem zwykłych ludzi, których niewytłumaczalna rozumem, depresyjna małość zalewa rzeczywistość. Nieposkromiona dążność do najpłytszych stanów ducha, wymagających najmniejszego wysiłku czynów, najprymitywniejszych słów. Dążność do niszczenia wszystkiego co ma wartość. Nieobliczalne dążenie do stanów energetycznych o najmniejszym poziomie.
"Wszystko dlatego, że ludzie chcą być starzy, zamiast być wierni prawdzie. - Oto historia świata."
Toczą tłumy prostaków wielki walec po świecie, wyrównując wszystko co ponad przeciętne. Dumni, zadowoleni z siebie, ludzie wielkiej misji. Pewni siebie i swoich bełkotliwych słów głoszonych głośno, z pewnością siebie, samozadowoleniem. Brudna sól ziemi. Widzę ich pokrzywione w samozachwycie twarze. Uczynią wszystko żeby zniszczyć innych od siebie. Tolerancja to dla nich pochwała tego co myślą i tego co mówią. "To się nazywa zachodnia ewolucja, mówi. Znaczysz swoje istnienie i swoje miejsce w stadzie tym, w jakich sklepach kupujesz." Nie chcąc wchodzić na szczyty, wyrównują je. Twierdząc postępowo, że szczytów nie ma i nigdy nie było. Ich ponure twarze, przymknięte oczy, zacięte w grymasie usta. Oni już wybrali. Szara emanacja zła w świecie. Gorzki smak soli ziemi.
"Chińczycy są bardzo sprytni. Badają, co ma dla jakiegoś narodu największe znaczenie, a potem szukają sposobów, żeby to zniszczyć: najpierw odbierają temu siłę, a w końcu usuwają to zupełnie."
Woda omywa kamień to nie zwykły wciągający, ciekawie napisany, umiejscowiony w niezwykłym środowisku kryminał. To, można by rzec, misterny obraz pewnego świata - materialnego i duchowego. Obraz w którym przenikają się historia, współczesność, tradycje, kultura, przyroda, polityka. Losy ludzi, narodów, religii. Obraz pełen nietypowego w naszej kulturze klimatu nostalgii i zadumy. To bardzo wyrazisty protest przeciwko złu. Przeciwko tym którzy niszczą. Niszczą ludzi, świat, wartości. Którzy w prostej inności i niezależności widzą zagrożenie dla siebie. Których celem jest po prostu mieć: władzę, pieniądze, zaszczyty, niewolników. Którzy przeciwko innym ludziom wysyłają uzbrojone oddziały pałkarzy, czołgi, samoloty. Którzy wolność rozstrzeliwują karabinami maszynowymi, niezależność leczą bólem, zastrzykami środków psychotropowych i elektrowstrząsami. Prawdę zakopują pod osłoną nocy w nieoznakowanym kawałku ziemi. Wychwalają sprawiedliwość budując obozy koncentracyjne i reedukacyjne. Miażdżą dusze i
okaleczają ciała.
"Dobrzy obywatele nie miewają sekretów. Szczery wyznawca imperatywu socjalistycznego nie miewa tajemnic." Wieje wiatr przenosząc drobiny piasku. Wieje wiatr przenosząc po świecie głosy i cienie tych których już nie ma. Wieje wiatr rozsiewając smutek z niektórych twarzy, nikłą radość z innych, czasami bezczelne zadowolenie. Wieje wiatr w pogodne i pochmurne dni. Raz lekko, raz z siłą huraganu. Woda drąży skały, cierpliwie, pogodnie, uparcie.
"Wszystko w Tybecie zaczyna się od wiatru. To wiatr wzbija flagi modlitewne ku niebu, wiatr niesie ziemi ciepło, chłód i życiodajną wodę, wiatr wprawia w ruch nawet same góry, przetaczając zwały chmur przez ich szczyty."
Poddaję się tej niesamowitej atmosferze dalekiego świata. Dzikich gór, nieposkromionej przyrody, pogodnych, lekko uśmiechniętych lub smutnych twarzy udręczonych ludzi. Ludzi, którzy ciągle widzą wokół siebie nadzieję. Którzy potrafią się cieszyć małymi okruchami szczęścia. Którzy są wierni - sobie, przodkom, tradycji. Drobnym gestom i zwyczajnym słowom. Trudno to opisać. Najprościej to przeżyć samemu.
"...zwykłe uświadomienie sobie, że ludzie zawsze czynili dobro i że właśnie dobre uczynki, a nie ludzie, przetrwały wieki."