Pomysły pacjentek go przerażały. Jedna miała obsesję na punkcie łożyska
Choć mogłoby się wydawać, że masa filmów, seriali i książek o tematyce medycznej pokazała nam wielowymiarowość świata pracowników służby zdrowia, nie bez kozery "Będzie bolało" Adama Kaya wspięła się na szczyt list sprzedaży. Wszystko dzięki sile autentyczności młodego człowieka, który zostaje brutalnie zderzony z trudami zawodu lekarza.
Autor świadomie podjął decyzję o pozostaniu lekarzem. Jak to często bywa, poszedł śladem swoich rodziców, ale Kay zapewnia, że czuł też powołanie do tego zawodu. Aż do zderzenia z realiami pracy po odbyciu studiów. Z pamiętnika prowadzonego w latach 2004-2010 wyłania się obraz młodego ginekologa-położnika, który próbuje odnaleźć się w bezdusznym systemie, zachować życie prywatne i humor. Jak można się spodziewać, nie wszystko idzie zgodnie z planem.
Z zapisków Adama Kaya wynika, że brytyjska służba zdrowia niewiele różni się od polskich realiów. Autora obserwujemy najpierw jako stażystę, a po zdaniu egzaminu końcowego jako rezydenta. Z lektury jego pamiętnika przebija nie tylko codzienność lekarza, czyli trudna praca z pacjentami i wielka odpowiedzialność za ich zdrowie i życie, ale i okrutna samotność dwudziestokilkulatka wrzuconego na głęboką wodę. Od którego oczekuje się specjalistycznej wiedzy i fachowej pomocy, mimo że najczęściej zna on większość schorzeń tylko z wykładów czy książkowych ilustracji.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Józef Struś. Polski lekarz, do którego w kolejkach ustawiała się cała szesnastowieczna Europa
Brak wsparcia ze strony bardziej doświadczonych lekarzy, którzy według relacji Kaya na swoich szpitalnych dyżurach pojawiają się sporadycznie, zrzucając całą odpowiedzialność na młodszą kadrę, obnaża patologie systemu, który działa na przysłowiowe słowo honoru.
Jeśli dodać do tego napięte relacje z innymi współpracownikami i pacjentami, dostajemy mieszankę wybuchową. Słuchając audiobooka "Będzie bolało" w Audiotece nieraz będziecie głośno się śmiać. W książce bowiem nie brakuje śmieszno-strasznych historii z oddziału ratunkowego. Mimo że autora książki nie spotkały przypadki rodem z "Dra House’a", coraz częściej musiał radzić sobie z młodymi dziewczynami, które uszkadzały sobie intymne miejsca, by uzyskać efekt rodem z filmów porno czy przyszłych matek, które miały określone wizje porodu. Tak na przykład Kay spotkał na sali porodowej kobietę opętaną obsesją spożycia łożyska, co miało przysporzyć jej magicznych, zdrowotnych mocy. Była tak zdeterminowana pomimo sprzeciwu lekarza, że zjadła nie to, co zamierzała.
Wrogość wobec lekarzy, podważanie ich kompetencji, snucie teorii spiskowych i roszczeniowa postawa pacjentów to elementy, które jeszcze kilkanaście lat temu były rzadko spotykanym zjawiskiem. Dziś są już powszechne, co również wpływa na trudność odnalezienia się w tym zawodzie. W końcu żaden ekspert nie chciałby cały czas udowadniać, że ma pojęcie, o czym mówi.
Do tego dochodzi zderzenie z niezrozumieniem osób spoza środowiska medycznego, w tym przyjaciół i partnera, z którymi więzi coraz bardziej rozluźniają się przez wieczny brak czasu i nagłe sytuacje na dyżurach. A także problemy ze zdrowiem psychicznym, do których lekarze - pomimo swojej wiedzy - szczególnie rzadko się przyznają.
Zbierając to wszystko razem Adam Kay przedstawia wielowarstwowy obraz człowieka mierzącego się z psychicznym dołkiem i wypaleniem zawodowym. Po niespełna sześciu latach praktyki autor odchodzi z pracy, której szlachetność i waga miała nadawać sens jego życiu.
Mimo to wielką zaletą zapisków młodego lekarza jest humor, który autor naturalnie wplata w swoje opowieści. Jak jakby szukanie promyczków nadziei, a nawet absurdu, miało ratować go przed postrzeganiem swojej pracy jako ciągłego znoju. Dzięki temu również słuchacz Audioteki pochłonie audiobook "Będzie bolało" w kilka wieczorów.