Poleciał na Księżyc. Po powrocie był zupełnie innym człowiekiem

Mówił, że na Księżycu poczuł potęgę Boga. Wcześniej w ogóle nie przejmował sie takimi sprawami jak religia. Nawet jego małżeństwo chyliło się ku upadkowi. Wszystko się zmieniło, gdy James Iriwn postawił stopę na Księżycu. Był razem z Davidem Scottem 7. i 8. człowiekiem na Księżycu. Scott po powrocie na Ziemię działał w wojsku, a potem był konsultantem technicznym przy kolejnych projektach. Irwin... odleciał. Twierdził, że wie, gdzie leżą szczątki Arki Noego.

20 lipca mija dokładnie 50 lat od lądowania człowieka na Księżycu. Mały krok, a wielki dla ludzkości. I do tego uczczony w piękny sposób przez sam Księżyc, który w tym tygodniu poprzedzającym rocznicę zafundował częściowe zaćmienie i zmienił kolor na czerwony, na moment. Robiło to wrażenie. Tak jak i historie astronautów sprzed lat. Pisaliśmy wam o ostatniej książce, która opowiada o załodze Apollo 11 i co się z nimi stało po powrocie na Ziemię.

Autor "Księżycowego pyłu" podsuwa jeszcze jedną ciekawą historię - Jamesa Irwina. Nie był członkiem załogi Apollo 11, ale 15. Był ósmym człowiekiem na Księżycu. I trzeba przyznać, że to o nim mógłby powstać pełnometrażowy film. A w nim: Bóg, Arka Noego, poszukiwania w Turcji i 3 zawały.

Spokojnie, nie będziemy was zanudzać szczegółami misji Apollo 15. Najciekawsze jest to, co zdarzyło się już na Księżycu. Irwin znalazł krystaliczny "kamień Genesis". Liczącą sobie 4,15 miliarda lat resztkę pierwotnej skorupy z czasów, kiedy Księżyc był młody. Kamień leżał sobie na skraju krateru, na skalnym podwyższeniu, zupełnie jakby przez cały ten czas czekał na Irwina. To natchnęło astronautę. Po powrocie przyznał, że poczuł wtedy obecność Boga, usłyszał jego głos.

Było jeszcze drugie odkrycie. James uważał, że z Księżyca dostrzegł miejsce, w którym musiały być resztki... Arki Noego. Miał oto nową misję.

Zaledwie osiem miesięcy wcześniej Mary, żona Irwina, była bliska rozwodu. - Nie mogła znieść rozgłosu i ciągłych nieobecności, które były udziałem członka załogi Apollo. Teraz zaś wzbierały w nim emocje, kiedy przypominał sobie, że o mały włos nie odszedł z Korpusu Astronautów, żeby ratować małżeństwo - pisze Andrew Smith w "Księżycowym pyle".

Pisarz spotkał się z byłymi astronautami, by opowiedzieli mu o swoim życiu "po kosmicznych podróżach". W chwili pisania książki James już nie żył. Na rozmowę zgodziła się jego żona. - Mary Irwin oraz jej córka Jill obie mnie zapewniają, że Księżyc całkowicie odmienił życie Jima i że nie ma w tym przesady; że jak przypuszczalnie powiedziałby Jack Schmitt, z tym swoim talentem do niedopowiedzeń, gdy przez ramię człowiek słyszy głos Boga, to robi wrażenie - pisze.

Po powrocie na Ziemię James odszedł z NASA i założył organizację religijną High Flight. Stał się ultra-wierzącym chrześcijaninem. W jego biografiach można wyczytać, że wychował się w religijnej rodzinie, ale porzucił praktykowanie, gdy miał zaledwie 10 lat. A po powrocie z Księżyca Irwin mówił za to już tylko o Bogu. Nazywał siebie "ambasadorem Księcia Pokoju". Podkreślał z mocą, że "chodzący po ziemii Jezus jest ważniejszy od chodzącego po Księżycu człowieka. Jego organizacja religijna działała w wielu miastach USA. - Czuł, że musi podzielić się miłością do Jezusa ze wszystkimi - powiedziała w jednym z wywiadów Mary Irwin.

Z kolei Jezus miał na Księżycu powiedzieć Jamesowi: "Ja jestem jedyną drogą, prawdą i życiem". Można dyskutować nad tą duchową zmianą astronauty, ale to zdeterminowało jego działania na przyszłe lata. I to jak zdeterminowało!

W 1973 roku wyruszył w pierwszą ze swoich kilku wypraw w poszukiwaniu arki Noego na górze Ararat w Turcji. Podczas wyprawy w 1982 roku dotarł prawie na sam szczyt, ale spadł z lodowca. Miał poranione nogi i twarz. Niezbędna była interwencja grupy ratunkowej. James drogę powrotną pokonał na grzbiecie konia. Co ciekawe, "New York Times" podawał wtedy, że w ekspedycji towarzyszyła mu żona i syn.

Irwin się nie zniechęcił. Rok później dotarł na szczyt Ararat. Tyle że przy pomocy samolotu. Przez te wszystkie lata podobno natknął się na drobne drewniane elementy, które "nie powinny znaleźć się w tej części góry". Były jakieś wzmianki o tym, że Turcy mieli mu przesłać próbki do badania, ale spełzło na niczym.

- Łatwiej jest chodzić po Księżycu - stwierdził w końcu. - Wydaje się, że zrobiłem wszystko, co było możliwe, ale arka cały czas nas zwodzi - wyjaśniał.

Pierwszy zawał serca James przeżył w wieku 43 lat (2 lata po misji Apollo 15). Grał akurat w piłkę ręczną. Drugi atak nastąpił w 1986 roku. Organizm zbuntował się, gdy biegał. Ktoś znalazł go nieprzytomnego na krawężniku. 8 sierpnia 1991 roku wyszedł pojeździć na rowerze. Wtedy miał 3 zawał. Próbowano go reanimować, ale bez sukcesu.

Smith z "Księżycowym pyle" napisał: "Sęk w tym, że wszyscy spodziewali się takiego końca, ponieważ kiedy astronauta przebywał na Księżycu, lekarze z NASA wykryli w jego tętnie niepokojącą nieregularność. Mimo mnóstwa testów i monitoringu nie zauważono jej wcześniej. Najwyraźniej Księżyc, z tą swoją poetycką skłonnością do intryg, znów namotał, jednocześnie ujawniając powołanie Irwina i przepowiadając jego śmierć".