Pogrzeb Adama Zagajewskiego. W Krakowie pożegnał go tłum

Adam Zagajewski, jeden z najbardziej cenionych polskich poetów, od lat wymieniany jako kandydat do literackiej Nagrody Nobla, zmarł 21 marca 2021 r. po walce z chorobą. Miał 75 lat. Ze względu na ówczesne obostrzenia sanitarne związane ze szczytem zachorowań na COVID-19 pogrzeb odłożono w czasie, tak aby mogło w nim wziąć udział jak najwięcej osób.

Artystę pochowano z honorami. Zagajewski spoczął w sarkofagu w Panteonie Narodowym, gdzie pochowane są wybitne osobistości zasłużone dla miasta Krakowa.

W kondukcie żałobnym z bazyliki św. Floriana, gdzie dotąd spoczywały prochy poety, do kościoła św. Apostołów Piotra i Pawła, w którym o godz. 15:00 odbyła się msza pogrzebowa, pomaszerowało spore grono osób. W tłumie można było dostrzec znane osobistości m.in. Maję Komorowską, Grzegorza Turnau, Adama Michnika, Ryszarda Krynickiego, Dorotę Segdę (ta odczytała przemowę napisaną przez Olgę Tokarczuk).

Podczas mszy pogrzebowej koncelebrowanej przez ks. prof. Alfreda Wierzbickiego odczytywano wiersze Adama Zagajewskiego. Podczas lektury wiersza "Spróbuj opiewać okaleczony świat" w trakcie kazania duchowny nawiązał do bieżącej sytuacji uchodźców na granicy polsko-białoruskiej.

- 20 lat temu wiersz ten towarzyszył dramatycznym przeżyciom po ataku terrorystów na wieżę w Nowym Jorku. Towarzyszy nam dzisiaj, gdy z drżeniem serca pytamy: "gdzie są dzieci z Michałowa?". Dlaczego na polsko-białoruskiej granicy umierają ludzie? I tyle innych dramatycznych pytań sobie stawiamy - powiedział ks. Wierzbicki.

- Trzeba pamiętać, że poeci są po to, aby opiewać świat, który jest okaleczony. W czasach zamętu, pogardy, bezprawia, ksenofobii i podbijania narodowego bębenka potrzebne jest nam miejsce, z którego można pić jak z czystego źródła. Potrzebne jest nam słowo ludzkie, które będzie żywe i skuteczne na podobieństwo słowa Bożego. Przestaliśmy ufać słowom ludzi sprawującym władze. Oburzają słowa koniunkturalnych dziennikarzy. Niewiarygodne stały się słowa biskupów i księży. W czasie tak poważnego kryzysu słowa, który wstrząsa instytucjami życia zbiorowego, niweczy komunikację między ludźmi, zaśmieca kulturę, szukamy mądrości. Nie zapominajmy więc Adama Zagajewskiego, czytajmy na nowo jego wiersze. Poezja nie ocala, ale pozwala iść dalej - tymi słowami zakończono kazanie.