Zachęcamy do lektury powieści Jabłko Michela Fabera . Kiedy w 2002 roku Michel Faber wydał Szkarłatny płatek i biały obszerną powieść naśladującą dzieła wiktoriańskie – czytelnicy i krytycy literaccy wpadli w zachwyt. Książka błyskawicznie stała się bestsellerem na całym świecie, również w Polsce przez wiele tygodni utrzymywała się na listach najchętniej kupowanych tytułów. Autor otrzymał setki gorących próśb o kontynuację opowieści. Jabłko jest jego odpowiedzią na te prośby. W Szkarłatnym płatku Faber skoncentrował się na losach atrakcyjnej ulicznicy Sugar oraz jej związku z Williamem Rackhamem, nieudolnym spadkobiercą rodzinnej fabryki perfum. Jabłko to zbiór siedmiu opowiadań, w których główne role grają bohaterowie pojawiający się w powieści. Poznajemy dalsze
historie prostytutek z domu pani Castaway, obserwujemy poczynania Rackhama w drugim małżeństwie, dowiadujemy się więcej o Sugar.
Warto sięgnąć również po Tragedie Eurypidesa . Bakchantki, jedyny „dionizyjski” dramat Eurypidesa , przedstawia tragedię rozszarpanego przez własną matkę i ciotki króla Penteusa, władcy, który przeciwstawił się zwycięskiemu pochodowi boga Dionizosa przez świat. Sztuka interpretowana sprzecznie - przez niektórych jako dowód bezbożności Eurypidesa , przez innych jako świadectwo jego nawrócenia - dowodzi, że poeta umiał docenić irracjonalne czynniki rządzące ludzką naturą. Ifigenia w Aulidzie ukazuje wewnętrzną walkę tytułowej bohaterki, która ostatecznie decyduje się złożyć ofiarę z życia, by zapewnić Grekom zwycięstwo pod Troją. Jedyny zachowany w całości dramat satyrowy, Cyklop, opowiada o przygodzie Odyseusza w jaskini Polifema. Tragedia Rhesos, oparta na epizodzie z X księgi Iliady, a przypisywana Eurypidesowi , niepozbawiona jest napięć i przemian
nastrojów. Przenosi nas do obozu trackich wojowników, których król nie zadbał o wystawienie straży, poniósł więc niegodną żołnierza, ale zasłużoną śmierć we śnie.
Jeśli macie ochotę poznać filozofię humoru sięgnijcie po książkę Z czego śmieją się mądrzy ludzie Manfreda Geiera .Dlaczego człowiek się śmieje i jaką rolę odgrywają w naszym codziennym życiu dowcip i humor? Co wielcy filozofowie pisali o przyczynach i tajemnicach śmiechu, a co ich samych bawiło? Manfred Geier napisał krótką historię filozoficznego humoru i jednocześnie uchylił nam rąbka tajemnicy śmiechu. Jego książka opowiada o tym, co o komizmie sądzili mądrzy ludzie: poczynając od Platona po Karla Valentina, od Diogenesa po Freuda , pokazuje, że bywali nierzadko i tacy uśmiechnięci filozofowie, którzy potrafili śmiać się z siebie. To pouczający spacer po świecie myśli wielkich filozofów i jednocześnie nader zajmujący zbiór komicznych historii. Podsumowując: sama przyjemność dla Czytelnika.
Miłej lektury!