Nagroda "Odry" dla Zygmunta Baumana

Tegorocznym laureatem nagrody miesięcznika "Odra" został prof. Zygmunt Bauman za dwie opublikowane w zeszłym roku książki - "To nie jest dziennik" i "Bauman/ Bałka" . Uroczystość wręczenia nagrody odbędzie się w czerwcu we Wrocławiu.

"Redakcja i rada redakcyjna miesięcznika Odra postanowiły przyznać nagrodę Odry za rok 2012 profesorowi Zygmuntowi Baumanowi, twórcy pojęcia płynnej nowoczesności, jednego z najważniejszych współczesnych socjologów na świecie. Dwie wydane w ubiegłym roku książki - To nie jest dziennik i Bauman\ Bałka - dowodzą szerokiego spektrum jego zainteresowań obejmujących socjologię, filozofię, politologię, etykę, teologię, a także wrażliwości na urodę i wagę literatury" - napisano w uzasadnieniu decyzji.

"Laureat licznych doktoratów honorowych na świecie i europejskich, prestiżowych nagród, Zygmunt Bauman od lat zjednuje sobie rzesze zwolenników jako ten, który do perfekcji doprowadził dar dialogu i który potrafi stawiać istotne pytania naszej epoce. Jest autorem ponad pięćdziesięciu książek powstałych w języku angielskim, ukazujących się równocześnie w Polsce, którą przyszło mu opuścić po roku 1968" - przypomniała redakcja "Odry".

Pierwsza z prac Baumana nagrodzona przez "Odrę", "To nie jest dziennik", ukazała się w zeszłym roku nakładem Wydawnictwa Literackiego. Książka - wbrew przekornemu tytułowi - jest dziennikiem obejmującym okres od września 2010 do marca 2011 r. Zygmunt Bauman zaczął prowadzić notatki po śmierci żony. Dziennik osobisty staje się równolegle notowanym na gorąco dziennikiem lektur i zapisem refleksji dotyczących najważniejszych wydarzeń rozgrywających się w tym czasie na świecie. Inspirację stanowią m.in. wiadomości z pierwszych stron gazet i internetowe newsy. Druga nagrodzona książka, praca, "Bauman/ Bałka", wydana w zeszłym roku przez Narodowe Centrum Kultury, to zapis rozmów socjologa z artystą Mirosławem Bałką.

Zygmunt Bauman urodził się w 1925 r. w Poznaniu w rodzinie polsko-żydowskiej. Wojnę spędził w ZSRR. Wstąpił do armii kościuszkowskiej, z którą przeszedł szlak bojowy do Berlina, pracując w pionie oświatowo-politycznym. W 1945 r. trafił do Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, gdzie pracował do 1953 roku. Po odejściu z KBW Bauman skończył studia i został pracownikiem wydziału socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Stamtąd w marcu 1968 r., z powodu antysemickiej nagonki, został usunięty i wyemigrował z Polski.

Prof. Bauman jest jednym z twórców koncepcji postmodernizmu. Jest też autorem wielu tekstów poświęconych ponowoczesnym koncepcjom kultury i znaczeniu sztuki. Był pierwszym redaktorem naczelnym "Studiów Socjologicznych". W latach 1969-1971 był wykładowcą w Tel Awiwie i Hajfie. W 1971 roku wyjechał do Anglii, gdzie do 1990 roku kierował Katedrą Socjologii Uniwersytetu w Leeds. Wykładał także m.in. na uniwersytetach w Canberze, Kopenhadze oraz Berkeley i Yale.

Do najważniejszych prac Baumana należy wydana w 1989 r. "Nowoczesność i Zagłada", za którą otrzymał Europejską Nagrodę Amalfi, a w 1998 r. prestiżową nagrodę im. Theodora W. Adorno. Inne książki Baumana to m.in.: "Europa - niedokończona przygoda", "Płynna nowoczesność", "Płynne życie", "Razem osobno", "Wspólnota. W poszukiwaniu bezpieczeństwa w niepewnym świecie", "Życie na przemiał", "Płynny lęk".

Miesięcznik "Odra" przyznaje swoją nagrodę od 1961 r. Jej laureatami są wybitni pisarze, uczeni i artyści, m.in. Ewa Lipska, Czesław Miłosz, Olga Tokarczuk, Ryszard Kapuściński, Karl Dedecius.