Zygmunt Bauman

Socjolog, filozof, emerytowany profesor Uniwersytetu w Leeds (Wielka Brytania) i Uniwersytetu Warszawskiego, autor ponad czterdziestu książek polskich i angielskich, tłumaczonych na kilkanaście języków, doktor honoris causa Uniwersytetu w Oslo.

We wrześniu 1939 roku wraz z rodzicami wyjechał do Związku Radzieckiego, gdzie zdał maturę i wstąpił do I Armii Wojska Polskiego. Brał udział w bitwie o Kołobrzeg i zdobywaniu Berlina. W wojsku rozpoczął studia w Akademii Nauk Społecznych i Politycznych. Z Uniwersytetem Warszawskim związany do 1969 roku, najpierw jako student filozofii, potem asystent prof. Juliana Hochfelda i kierownik Katedry Socjologii Ogólnej. Obronił doktorat o socjalizmie brytyjskim i habilitację z dziejów angielskiego ruchu robotniczego, redaktor "Studiów Socjologicznych".

Po Marcu 1968 roku wyjechał do Izraela, gdzie podjął pracę na Uniwersytecie w Tel Awiwie. W 1971 roku objął kierownictwo Wydziału Socjologicznego na Uniwersytecie w Leeds, tam też pracował do emerytury, z przerwami na profesury gościnnie w USA, Australii i Nowej Fundlandii. Za pracę Nowoczesność i zagłada (1989) otrzymał Europejską Nagrodę Amalfi w dziedzinie nauk społecznych, a w 1998 roku Nagrodę im. Theodora W. Adorno przyznawaną we Frankfurcie nad Menem.