Związki amerykańsko-ukraińskie mogą zaowocować politycznie, gospodarczo, ale - jak pokazuje powieść Marii Nurowskiej Powrót do Lwowa - również literacko. Główna bohaterka książki, Elizabeth Connery, wykładowca historii sztuki w Parsons School of Design oraz specjalistka od twórczości Michała Anioła, niejako bez swojej woli zostaje wrzucona w ukraińskie realia. Jej mąż Jeff, podróżnik i badacz, zaangażował się w działania antyrządowe - wraz z grupą opozycjonistów zdobywał dowody na istnienie „szwadronów śmierci” kontrolowanych przez ukraińskie władze. Miały one likwidować przeciwników politycznych prezydenta Kuczmy oraz niewygodnych świadków. Jeff, traktowany przez władze jak szpieg i przestępca – zniknął. Został zamordowany? Ukrył się w jakimś bezpiecznym miejscu? Tego nie wiadomo, a Elizabeth nie może się pogodzić z jego nagłym odejściem. Stara się go odnaleźć, żywego lub martwego, najpierw pod wpływem cierpienia i bólu, później, aby móc uczciwie i lojalnie od niego odejść i ułożyć sobie życie od
nowa.
Emocje i przeżycia Elizabeth, ukazane w sposób bardzo naturalny i prawdziwy, są głównym elementem fabularnym tej książki. Jej przeczucia, sny, niepokoje popychają akcję do przodu, każą szukać bohaterce prawdy o swoim mężu, ale również o sobie. Ameryka i Ukraina stanowią tło dla wewnętrznych przeżyć Elizabeth, uwypuklają je i niebanalnie motywują. Samotność i rozpacz opuszczonej kobiety zostaje tu zestawiona z podobnymi emocjami rodzin ofiar ataku na wieże WTC. Jej nagłe macierzyństwo, którym jest przerażona i którego nie chce, staje w konfrontacji z amerykańskim modelem rodziny „jeden plus jeden”, który, jak pokazuje przykład Edgara i Jane, wcale nie daje szczęścia.
Z kolei, po ukraińskiej stronie powieści, mamy możliwość uczestniczenia jeszcze raz w „pomarańczowej” rewolucji, podziwiania, jak budzi się tam demokracja. Możemy wraz z Elizabeth, trochę naiwnie wierzyć, że po wygranej Juszczenki wszystko na Ukrainie się zmieni – „kraj otworzy się na świat, ludzie zaczną się uczyć języków”, zapanuje praworządność, a podstawową wartością stanie się szacunek dla ludzkiego życia.
Mimo bardzo silnie zaakcentowanego wątku politycznego nie ma w tej książce ani krzty propagandy. Dzieje się tak dlatego, że sprawy narodowe stanowią tu jedynie tło dla historii jednostkowej, indywidualnej. Zabieg ten pozwala również na bardzo naturalne ukazanie zaangażowania ludzi w sprawy swojego kraju, bez żadnego patetyzmu i zadęcia. Według Nurowskiej wyznacznikiem wspólnoty z danym państwem nie jest akt urodzenia czy nadana nam z góry przynależność narodowa. Patriotyzm, postawa obywatelska, wynikają przede wszystkim z jedności doświadczeń i bezinteresownego zaangażowania w sprawy państwa i jego mieszkańców. To również więź emocjonalna, dzięki której zachód łączy się ściśle ze wschodem, a rodowita Amerykanka może mieć duszę Ukrainki.
Powrót do Lwowa to środkowa część trylogii rozpoczętej przez tom Imię Twoje... i dopełnionej Odnalezieniem. Jest to element większej całości, ale można go też odbierać jako pozycję zamkniętą, samoistną, ponieważ Nurowska zawarła w niej wiele nawiązań do wydarzeń poprzedzających właściwą akcję książki. Powrót do Lwowa można polecić wszystkim, którzy lubią linearne fabuły osadzone we współczesnych realiach, dobrze skonstruowane dialogi i płynnie rozwijającą się akcję, nie przytłaczającą wielością szczegółów czy zdarzeń. Co prawda Ameryki (ani tym bardziej Ukrainy) ta książka nie odkrywa, ale stanowi przyjemny do wypicia koktajl międzynarodowy, doprawiony szczyptą uniwersalnych, ludzkich emocji.