Bill Wyman od dawna nie jest już basistą The Rolling Stonesów, ale jako jedyny wolny od nałogów członek grupy wciąż pozostaje najbardziej wiarygodnym uczestnikiem i świadkiem historii najsłynniejszego rockowego zespołu. Właśnie nakładem wydawnictwa Wiedza i Życie ukazała się polska edycja jego książki The Rolling Stones.
Z ponad 500 stronic albumu ilustrowanego niepublikowanymi fotosami, projektami okładek i repertuarami koncertów wyłania się barwny zbiorowy portret Stonesów.
Po odejściu z zespołu muzyk mógł sobie pozwolić na szczerość i ujawnił co pikantniejsze wypowiedzi kolegów. "Jeśli Mick pojedzie na trasę bez zespołu, poderżnę mu gardło" - to o solowych planach Jaggera. O Woodzie: "Świetne połączenie talentu i g....". Nie szczędzi też krytycznych uwag na temat płyty "Dirty Work". Pisze, że była poniżej poziomu.
Jego czas był w zespole policzony. Koledzy wiedzieli o tym. Aby rozruszać najbardziej statycznego Stonesa, podczas trasy "Urban Jungle" zatrudnili striptizerkę, chcąc sprawdzić, czy ruszy się choć na krok, by lepiej widzieć jej wdzięki. Jedynym ruchem było odejście z zespołu.
Najbarwniej wypadają relacje z lat 60. i pierwszej połowy 70., a także z lat dzieciństwa muzyków. Ojciec Jaggera pochodził z przestrzegającej surowych zasad rodziny baptystów, Watts wystukiwał rytm na stole nożem i widelcem. Mama Richardsa wspomina go jako maminsynka.
Brian Jones pierwszy miał nieślubne dziecko, ale wszyscy Stonesi rozpoczynali karierę ze sfałszowanymi metrykami. Ostatni dołączył do grupy Watts, który usłyszał o przyszłych kolegach, że to "banda długowłosych świrów" i nie był pewien, co o przystąpieniu do grupy powie jego tata.
Satisfaction powstało na basenie w Tampie na Florydzie. "Keith obudził się w środku nocy w hotelu i nagrał riff na taśmie. Rano Mick powiedział, że pasują do niego słowa "I Can't Get No, Satisfaction". Richards uważał, że to dobra kompozycja na stronę B singla. Ale zaprzyjaźniony didżej Scott Ross założył się z Jaggerem, że będzie to największy hit zespołu. Na stronie A planowanego singla piosenka ta znalazła się zaś w wyniku głosowania, które Jagger i Richards przegrali.
Ciekawy fragment książki dotyczy pobytu w Polsce. "Wyjazd był naszym pomysłem - chciałem, by tamtejsze dzieciaki wreszcie nas usłyszały. Wiadomo, że finansowo na razie się to nie opłaca. Ale za parę lat będą tam sprzedawane nasze płyty" - tłumaczył Jagger. Wyman wspomina, że budynki lotniska przypominały baraki, Warszawa była szara i depresyjna.