Na kwiecień planowana jest premiera pierwszej polskiej edycji dzienników Virginii Woolf .
Przez całe swe dorosłe życie, od 1915 do 1941 roku Virginia Woolf – pisarka, eseistka i feministka – prowadziła dziennik. Na jego kartach znalazły się zapiski o jej twórczości i życiu osobistym – pełnym emocji, wewnętrznych dramatów, mrocznych rodzinnych tajemnic, cierpienia, choroby, niekonwencjonalnych relacji międzyludzkich. Dzienniki Virginii Woolf to także dokument epoki, życia kulturalnego Londynu, modnych pubów, herbaciarni, środowisk artystycznych. Panorama ćwierćwiecza w tekście, który czyta się jak wielowątkową powieść.
Choć odebrała zaledwie domowe wykształcenie, Virginia Woolf była jedną z najświatlejszych kobiet swojej epoki. Córka wybitnego przedstawiciela epoki wiktoriańskiej, sir Leslie Stephena, historyka, pisarza, krytyka i filozofa, spokrewniona ze słynnym pisarzem Williamem Thackerayem , wyśmienicie znała londyńskie targowisko próżności. Jak twierdziła, jako jedyna w wiktoriańskiej Anglii potrafiła mówić prawdę. Snobizm, charakterystyczny klasie, z której pochodziła, nie był jej obcy…
Obracała się w gronie największych osobistości końca XIX oraz pierwszej połowy XX wieku. Wśród jej znajomych i przyjaciół znaleźli się filozofowie: Bertrand Russell , George Edward Moore, literaci: Aldous Huxley , Thomas Hardy , Katherine Mansfield, Thomas Stearns Eliot, ekonomiści i politycy: John Maynard Keynes, lord Robert Cecil i Herbert Fisher, filologowie i krytycy literaccy: Roger Fry i Walter Lamb, historycy i publicyści: Arnold Toynbee oraz Giles Lytton Strachey, a także wieku innych zrzeszonych w słynnej artystycznej grupie Bloomsbury. Ciętym językiem, dowcipnie, czasem z lekką uszczypliwością, zawsze jednak z finezją oraz wdziękiem kreśliła ich portrety i opisywała spotkania z nimi: niekończące się wizyty i przyjęcia, niezliczone spacery, koncerty, konwersacje…
Książka ukaże się nakładem Wydawnictwa Literackiego.