*28 lipca 1998 roku zmarł Zbigniew Herbert , wybitny poeta. * W 1943 r. rozpoczął studia na konspiracyjnych kursach Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Żołnierz Armii Krajowej. Od 1944 mieszkał w Krakowie, od 1948 – w Sopocie, 1949 – w Toruniu, następnie w Warszawie.
Ukończył studia prawnicze i ekonomiczne w Krakowskiej Akademii Handlowej i Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. W latach 1965-1968 był członkiem redakcji miesięcznika „Poezja”. Pracował dorywczo jako ekonomista.
*Debiutował w 1948 roku. *
W 1956 wydał pierwszy tomik poetycki Struna Światła , następnie Hermes, pies i gwiazda (1957), Studium przedmiotu (1961), Napis (1969), Pan Cogito (1974), 18 wierszy (1983), Raport z oblężonego miasta (1983), Arkusz (1984), Elegia na odejście (Paryż 1990), Rovigo (1992), Epilog burzy (1998).
Jego poezja ma charakter filozoficzno-intelektualny, nawiązuje do kultur przeszłości. Posługuje się chętnie parabolą o charakterze etycznym i egzystencjalnym z neoklasycznym umiarem formy. Nadaje współczesny sens tragizmowi.
Głośny zbiór eseistyczny Barbarzyńca w ogrodzie (1962) stanowi w znacznej mierze dziennik podróży ukazujący historię i kulturę kręgu śródziemnomorskiego. Martwa natura z wędzidłem (1993) jest eseistyczną refleksją nad malarstwem niderlandzkim.
Twórczość Zbigniewa Herberta doczekała się licznych przekładów na języki obce oraz nagród międzynarodowych. Inne zbiory: Wiersze zebrane (1971), Poezje wybrane (1973), Wybór poezji, Dramaty (1973), Wybór wierszy (1983), Poezje (1991).