Zmarła rosyjska poetka Bella Achmadulina

Pochodziła z rodziny o korzeniach włosko-tatarskich, a wiersze pisała od dzieciństwa. Zadebiutowała w 1955 roku i szybko zdobyła popularność. Uważana była za następczynię Anny Achmatowej.

Chwalono jej cechujące się śpiewnością liryki zarówno za głębię, jak i śmiałe metafory. Wysoko cenił ją laureat literackiej Nagrody Nobla Josif Brodski , który zaliczył jej wiersze do skarbów rosyjskiej poezji i wynosił ją nad innych poetów jej pokolenia.

Achmadulina była zaliczana do twórców antystalinowskich, tzw. pokolenia XX Zjazdu.

Była autorką listu otwartego z poparciem dla Andrieja Sacharowa, dysydenta i noblisty; zwolnienie z aresztu domowego zawdzięczał jej listowi do sekretarza KC Komunistycznej Partii Gruzji Eduarda Szewardnadze w 1982 roku znakomity reżyser Siergiej Paradżanow.

Pierwszy mąż Achmaduliny, poeta Jewgienij Jewtuszenko, powiedział w telewizji Rossija 24, że była ona przykładem obywatelskiej szlachetności, nieustraszenie broniła wszystkich, którzy popadli w kłopoty.

W swoim blogu prezydent Dmitrij Miedwiediew napisał, że śmierć Achmaduliny jest olbrzymią stratą, i zaliczył jej twórczość do klasyki literatury rosyjskiej.

Rosyjska poetka zajmowała się również przekładami poezji gruzińskiej i kazachskiej oraz eseistyką, poświęcając swoje teksty wielkim poetom romantyzmu - Aleksandrowi Puszkinowi i Michaiłowi Lermontowowi. Pisała też scenariusze filmowe oraz poetyckie nowele fantastyczne.

Polskie wybory jej wierszy to Struna (1968) i Wyjść na scenę (1987). Tłumaczyli ją m.in. Anna Kamieńska , Wiktor Woroszylski , Seweryn Pollak , Artur Międzyrzecki , Małgorzata Hillar .