Wyznania zakonnicy

Zakonnica zaczęła pracę nad pamiętnikami 20 lat temu. Chciała jednak, by ujrzały światło dzienne dopiero po jej śmierci.
„Wybaczcie – ale was zbulwersuję. Nie chciałam za życia stawać naga przed innymi. Teraz, po śmierci, pragnę się obnażyć. W imię poszanowania prawdy: oto, czym jestem” – pisze we wstępie siostra Emmanuelle. Na 400 stronicach książki zakonnica odtwarza całe swoje burzliwe życie.

Fragmenty pamiętników, które przedrukował francuski tygodnik „Le Point”, są zdumiewająco szczerym wyznaniem siostry dotyczącym jej walki z popędem seksualnym.
„Nagle, w wieku w którym dziecko nie ma jeszcze świadomości brutalnej siły pożądania, wybuchły we mnie pierwsze objawy jednego z najsilniejszych instynktów człowieka i zwierzęcia. Kiedy, i w jakich okolicznościach zaczęłam się masturbować, nie pamiętam. (..). Pewnego dnia, gdy dotykałam się podczas lekcji, przyłapała mnie nauczycielka” – zwierza się zakonnica. Walczyła z tym całe życie.

Wstąpienie do zakonu było dla niej wybawieniem od żądzy.
„Przestałam być Ewą, kusicielką, stałam się wolna. Jeden facet z pewnością by mi nie wystarczył. Pragnęłam czegoś więcej, czegoś bardziej ekscytującego. Wybrałam więc Boga!” – pisze.

Pełna wersja artykułu w aktualnym wydaniu „Rzeczpospolitej”.