Ks. prof. Michał Heller z Wydziału Filozoficznego Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, został pierwszym polskim zdobywcą Nagrody Templetona, przyznawanej za przerzucanie pomostów między nauką a religią.
O przyznaniu nagrody - w wysokości 1,6 mln dolarów - prof. Hellerowi poinformowano w środę w Nowym Jorku, w dniu urodzin laureata. Jej wręczenie odbędzie się 7 maja Buckingham Palace w Londynie. To najwyższa nagroda indywidualna dla naukowca.
Prof. Heller powiedział, że nagrodę pieniężną chce przekazać na rzecz powołania w Krakowie Centrum im. Kopernika (wspólnego projektu PAT i UJ), które zajmowałoby się badaniami w obszarze nauki i teologii.
Ks. Michał Heller jest wieloletnim współpracownikiem „Tygodnika Powszechnego”. Jak podkreślano podczas środowej konferencji prasowej w redakcji „TP” ks. Heller pokazuje, że pozornie sprzeczne ze sobą światy - nauki i wiary - mają ze sobą wiele wspólnego, jest popularyzatorem wiedzy, a jego książki są przystępne nawet dla matematycznych idiotów, ma rzadką zdolność pisania na wielu poziomach.
Ks. prof. Michał Heller urodził się 12 marca 1936 r. w Tarnowie. Jako dziecko wraz z rodziną został wywieziony na Sybir. Do Polski wrócił w 1946 r. Jest kosmologiem, filozofem i teologiem. Członkiem m.in. Watykańskiego Obserwatorium Astronomicznego i Papieskiej Akademii Nauk, Polskiego Towarzystwa Fizycznego, Polskiego Towarzystwa Astronomicznego, International Society for General Relativity and Gravitation, European Physical Society, Center for Theology and the Natural Science.
Jest autorem lub współautorem kilkuset publikacji. W marcu ukaże się jego kolejna książka pt. Podglądanie Wszechświata .
Podglądanie Wszechświata księdza Michała Hellera to pasjonująca podróż przez historię fizyki i współczesną kosmologię. Autor w przystępny i zwięzły sposób przedstawia najważniejsze problemy tych nauk: zagadnienie budowy wszechświata czy problem czasu i przestrzeni. Prezentuje między innymi ogólną i szczególną teorię względności, mechanikę kwantową i teorię superstrun. Przedstawia również sylwetki wybitnych uczonych – zarówno tych słynnych, jak Newton, Leibniz, Einstein czy Heisenberg, jak i mniej znanych, a równie zasłużonych dla rozwoju nauki. Refleksja naukowa łączy się tu z teologiczną, autor stawia pytania o miejsce człowieka w Kosmosie czy relacje nauki i religii.