Tylko nie piszcie kryminałów

W Norwegii znają go wszyscy. Kto jakimś cudem nie przeczytał cyklu książek o policjancie Harrym Hole, ten czytał artykuły Jo Nesbo w prasie lub słuchał jego piosenek pisanych dla zespołu Di Derre. Ostatnio Norwegia pokochała go za gest, który trafił na czołówki gazet. Pisarz postanowił przekazać wszystkie wpływy ze sprzedaży nowej książki Headhunters na rzecz fundacji walczącej z analfabetyzmem wśród dzieci trzeciego świata. I nie trzeba proroka, by przewidzieć, że już za kilka tygodni powieść stanie się w Norwegii bestsellerem roku.

* Jo Nesbo*: Tak, na ogół. Czasami na takiej zasadzie, jak lubi się przyjaciół ze szkoły. Bywacie już sobą zmęczeni, wasze drogi się rozchodzą, ale ciągle ten kupel to ktoś, z kim spędziłeś mnóstwo czasu i świetnie się bawiłeś. Znacie się jak łyse konie. Możesz sobie dokładnie przypomnieć moment, w którym go poznałeś. Ja stworzyłem postać Harrego w samolocie z Oslo do Sydney. Leciałem do Australii, zaczynając półroczną przerwę w pracy muzyka. Byłem już diabelnie zmęczony koncertami i nocnym życiem. Lekarstwem na wypalenie miały być wakacje. Zabrałem ze sobą laptopa, mając napisać coś zupełnie innego, ale nagle pojawił się Harry. Gdy tylko wypadłem z taksówki do hotelu, zacząłem pisać, chociaż był środek nocy. Wracając z Australii do Norwegii miałem już gotową książkę.

* Jo Nesbo*: Nawet nie wiesz, jak często.

* Jo Nesbo*: Trudno powiedzieć. Początkowo myślałem, że nie mamy ze sobą nic wspólnego. Im dłużej o nim pisałem, tym częściej łapałem się na tym, że lubimy te same filmy i piosenki, myślimy tak samo, podobnie reagujemy. Dziś, gdy widzę, ile kobiet się w nim podkochuje, mam wrażenie, że jesteśmy jednojajowymi bliźniętami (śmiech).

* Jo Nesbo*: Zdradzę. Przyszłość Harrego nie wygląda różowo. Potem będzie gorzej. Kiedy będziecie już myśleli, że jest naprawdę okropnie, dopiero rozpęta się piekło. Dokładnie w tym momencie Harry leży na materacu w jakimś obskurnym pokoiku w Cunking Mansjon w Hong Kongu i słucha wody kapiącej z dachu.

* Jo Nesbo*: Norweskiego noblistę Hamsuna, Nabokova i Jima Thomsona.

* Jo Nesbo*: Norweska prasa przesadza. Zauważ, że nikt nie pisze o setkach projektów, które mi się nie powiodły, bo też i nie ma jak się o nich dowiedzieć. Zrozumiałem już, że najbardziej lubię pisać. To ciężka i uczciwa praca. Poza tym doceniana.

Rozmawiała Sylwia Skorstad

Cały wywiad czytaj w serwisie Polonia WP .