‘Wigilija’ i ‘wilija’ to wyrazy znane tylko w wschodniej i częściowo w środkowej Słowacji. Pochodzą od łacińskiego słowa ‘wigilia’, co oznacza wieczór przed świętem.
Uroczyste świętowanie wieczorem przed dniem świątecznym Kościół zapożyczył z tradycji żydowskiej, bo dla Żydów dzień zaczyna się poprzedzającym wieczorem.
W przeważnie ewangelickich wsiach środkowej Słowacji najczęściej używa się pojęcia ‘wieczór gwiaździsty’, a także ‘postny’, ‘poszczący’ i ‘święty wieczór’.
Na Zemplinie, czyli w południowo-wschodniej Słowacji, wigilię najczęściej określają wyrazem ‘kraczun’, który znany jest m.in. w języku ukraińskim, węgierskim, rumuńskim i bułgarskim. Jego pochodzenie wywodzi się od starosłowiańskiego wyrazu opisującego coraz krótsze dni, albo od łacińskiego ‘creatio’, czyli narodzenie.
W wioskach zamieszkałych przez Słowaków pochodzenia niemieckiego wigilię nazywają ‘Winnachten’, w północno-wschodniej Słowacji ‘godami’, a w okolicach Trenczyna to po prostu ‘święto’.