Salman Rushdie dźgnięty nożem. Leżał w kałuży krwi

Pisarz Salman Rushdie, którego książka "Szatańskie wersety" sprawiła, że nałożono na niego fatwę, został zaatakowany podczas wykładu w Chautauqua Institution w stanie Nowy Jork, na którym miał mówić o wolności artystycznej. Napastnik wbiegł na scenę i dźgnął autora nożem w szyję. Na nagraniu zamieszczonym w internecie widać, jak uczestnicy spotkania wbiegają na miejsce zdarzenia zaraz po incydencie.

Napastnika obezwładniono i zatrzymano, a pisarz został przetransportowany helikopterem do szpitala. Endokrynolożka Rita Landman, która weszła na scenę, aby zaoferować pomoc Rushdiemu, powiedziała "The New York Times", że miał wiele ran kłutych, w tym jedną po prawej stronie szyi, a pod jego ciałem znajdowała się kałuża krwi.

Gubernator stanu Kathy Hochul przekazała na konferencji prasowej, że pisarz żyje. Według jego rzecznika Andrew Wyliego, cytowanego przez Reutersa, 75-latek jest operowany. Nie podał więcej szczegółów.

Premier Wielkiej Brytanii Boris Johnson nie krył swojego szoku na Twitterze ws. ataku. "Jestem wstrząśnięty, że sir Salman Rushdie został dźgnięty, gdy korzystał z prawa (do wolności wypowiedzi - przyp. red.), którego nigdy nie powinniśmy przestać bronić".

Jak podaje PAP, życzenia powrotu do zdrowia wystosowali m.in. brytyjska minister kultury Nadine Dorries i lider większości w amerykańskim Senacie Chuck Schumer.

Atak potępiła Muzułmańska Rada Wielkiej Brytanii (MCB), a także m.in. stowarzyszenie pisarzy PEN International, pisarze Stephen King i J.K. Rowling oraz autorka książek kucharskich, prywatnie wieloletnia przyjaciółka Rushdiego, Nigella Lawson.

Salman Rushdie to prozaik angielsko-indyjski. Urodzony w muzułmańskiej rodzinie indyjskiej od czternastego roku życia mieszka w Wielkiej Brytanii, gdzie odebrał staranne wykształcenie w szkole prywatnej w Rugby, później w Cambridge.

Przez dziesięć lat pracował jako autor reklam, usiłując pisać prozę. Zadebiutował powieścią "Grimus" (1974). Międzynarodowy sukces przyniosła mu druga powieść "Dzieci północy" (1981). Książka zyskała najwyższe uznanie krytyki i otrzymała Nagrodę Bookera, lecz wywołała również skandal polityczny wskutek ostrej reakcji Indiry Gandhi, niepochlebnie tam sportretowanej. Kolejna powieść "Wstyd" (1983) ukazywała w ironicznym świetle dyktaturę pakistańską, atakując jej politykę, która prowadzi do zniewolenia narodu.

Autor wykorzystał w niej metaforę trzech matek (Indii, Pakistanu i Wielkiej Brytanii), które złożyły się na jego trójojczyznę. I ta satyra polityczna, wymierzona m.in. w przywódczynię Pakistanu, Benazir Bhutto, wywołała skandal.

W 1988 r. ukazała się kolejna powieść-rzeka "Szatańskie wersety" - rozgrywająca się na dwóch planach czasowych historia, w której, obok apokryficznej historii stanowiącej epizod z życia proroka Mahometa, ukazane są współczesne losy dwóch alegorycznych, a zarazem nader realnych postaci - anioła zła i dobrego szatana.

Zło współczesnej cywilizacji Zachodu przeciwstawione tu zostało złu fanatyzmu religijnego Wschodu. Książka ta w lutym 1989 r. ściągnęła na autora, a także wszystkie osób zaangażowane w publikację "bluźnierczej" powieści klątwę ajatollaha Chomeiniego połączoną z wyrokiem śmierci, co rozpętało furię nienawiści do pisarza wśród wyznawców islamu.

Tłumacz książki na język japoński, Hitoshi Igarashi, został zamordowany przed swoim biurem na Uniwersytecie Tsukuba, włoski tłumacz Ettore Capriola cudem uszedł z życiem, gdy zaatakowano go we własnym mieszkaniu w Mediolanie. Norweski wydawca również ledwo uniknął śmierci - oddano do niego trzy strzały przed jego domem w Oslo.

Rushdie właściwie od premiery swojej książki ukrywa się i znajduje się pod ochroną policji. Od paru lat pisarz zaczął częściej występować publicznie. Można zakładać, że atak jest powiązany z fatwą. W 2012 r. ajatollah Hassan Sanei podniósł nagrodę za głowę pisarza z 2,8 mln do 3,3 mln dolarów.