Linia Muzyczna Korporacji Ha!art pod redakcją Daniela Cichego prezentuje najnowsze trendy i zjawiska w muzyce współczesnej. Pierwsze trzy tomy serii poświęcone są nowej muzyce amerykańskiej, niemieckiej oraz brytyjskiej.
Kolejne tomy serii ukazują szeroką panoramę niezwykle zróżnicowanej pod względem estetycznym twórczości kompozytorów dwudziestego i dwudziestego pierwszego wieku, kreśloną przez wybitnych muzykologów, krytyków muzycznych, publicystów oraz badaczy kultury o międzynarodowej renomie, pochodzących zarówno z kraju, jak i z zagranicy.
Prace przedstawiające historyczne tło przemian języka dźwiękowego nowej muzyki, erudycyjne szkice estetyczno-teoretyczne, syntetyczne opracowania na temat najważniejszych nurtów i stylów, gatunków i form muzycznych, z pasją i zaangażowaniem rysowane portrety najciekawszych osobowości sceny muzycznej, wreszcie antologie istotnych tekstów i przekłady fundamentalnych książek zagranicznych – to tylko niektóre z pozycji, które znajdą się w tej swoistej bibliotece muzyki współczesnej.
Przez niemal połowę minionego stulecia Niemcy wiodły prym w muzyce współczesnej. To w Darmstadcie i Donaueschingen, Kolonii i Berlinie rodziły się najważniejsze zjawiska estetyczne dwudziestego wieku, a do prężnie wspierających idee „Neue Musik” ośrodków pielgrzymowali artyści z całego świata. Autorzy książki Nowa muzyka niemiecka starają się przybliżyć fenomen światowej muzyki współczesnej powiązanej z kulturą naszych zachodnich sąsiadów, objaśnić najistotniejsze nurty, style i techniki kompozytorskie, przedstawić najwybitniejszych twórców.
Z kolei Nowa muzyka amerykańska to przełomowa na rynku antologia ponad dwudziestu tekstów przedstawiająca czołowe postaci, zjawiska i nurty w muzyce współczesnej USA. Książka tworzy oryginalny obraz egalitarnego i eksperymentalnego środowiska, pełnego dziwaków i indywidualistów, nierzadko ożywczo czerpiącego inspirację z muzyki jazzowej i popularnej. W tomie znalazły się zarówno eseje najważniejszych krytyków, kompozytorów amerykańskich (Alvin Lucier, Kyle Gann, Richard Kostelanetz) i zagranicznych (Mervyn Cooke, Raoul Mörchen), jak i polskich specjalistów (Andrzej Chłopecki, Maciej Karłowski, Joanna Miklaszewska, Tomasz Szachowski).
Spektrum tematów obejmuje zarówno narodziny nowej muzyki amerykańskiej w tradycji klasycznej i jazzowej, jak i panoramę jej współczesnych instytucji oraz szereg analiz kluczowych zjawisk: muzykę elektroakustyczną, minimalistyczną, filmową, audio art, nowy romantyzm, musical i free jazz oraz naturalną intonację. Ponadto przedstawione zostały sylwetki znakomitych kompozytorów takich jak Harry Partch, Elliott Carter, John Cage, George Crumb, Robert Ashley. Teksty przybierają kształt syntetycznych esejów, twórczych autorefleksji, rozważań estetycznych, pełnych swady szkiców historycznych czy wreszcie osobistych wspomnień.
W Nowej muzyce brytyjskiej przeczytamy natomiast o twórcach, którzy przemówili własnym głosem, a tym samym przeciwstawili się trwającej od kilku wieków muzycznej dominacji twórców z kontynentu. Benjamin Britten – w operze, Cornelius Cardew – w eksperymentach stawiających pytania o granice muzycznego dzieła sztuki, Brian Ferneyhough – w wyjątkowo skomplikowanych partyturach, Peter Maxwell Davies – w odwołaniach do przeszłości i natury, Thomas Ades – w postmodernistycznym żonglowaniu stylami i gatunkami, którym wprowadza muzykę brytyjską w dwudziesty pierwszy wiek.
Ale scena brytyjska to również muzyka rozrywkowa, której kolejne wcielenia stanowią odbicie społecznych nastrojów na Wyspach. Na szeroką panoramę zjawisk i postaci, które ukształtowały tamtejszą sceną muzyczną, patrzymy z dwóch perspektyw: wewnętrznej – oczami brytyjskich muzykologów i krytyków, wśród których znaleźli się Paul Griffiths, Richard McGregor, Edward Venn, Arnold Whittall – i zewnętrznej – w tekstach autorów polskich: *Doroty Kozińskiej, Michała Libery, Iwony Lindstedt, Jacka Skolimowskiego i Jana Topolskiego. *
Na wasze komentarze i uwagi czekamy nie tylko tutaj, ale także na naszej stronie internetowej na Facebooku: tutaj !
*[oprac. GW] *