Roger Moore o sobie

*_Nazywam się Bond. James Bond_ zamienił na _Nazywam się Moore. Roger Moore_. Dziś Roger Moore opowiada o sobie. * Autobiografia osiemdziesięcioletniego dziś aktora, który zdobył światową sławę dzięki roli w serialu Święty i zagraniu Bonda w siedmiu filmach tej serii. Moore opisuje swe dzieciństwo w Londynie, początki kariery teatralnej i filmowej w Anglii. W jego opowieści przewija się mnóstwo znanych postaci ze świata filmu i teatru, przytacza wiele zabawnych anegdot o sobie i swych słynnych znajomych.

Źródło zdjęcia: AP

Moore urodził się 14 października 1927 roku w Londynie jako syn policjanta. Podczas II wojny światowej służył w brytyjskiej armii. Chciał zostać artystą i przez pewien czas pracował nawet jako rysownik. Myśl o tym, żeby zajmować się tym zawodowo przez całe życie odżegnana została jednak w momencie, gdy zasmakował występów w filmie.

Zaczynał od epizodycznych występów w brytyjskich produkcjach (debiut w roli jednego z żołnierzy w „Perfect Strangers” 1945 Alexandra Kordy), pierwszy znaczący występ dając w programie BBC „Drawing Room Detective” (1950).

Źródło zdjęcia: AP

Pragnąc urzeczywistnić swoje marzenia o sławie i karierze, w 1953 roku wyjechał do USA, gdzie jako utalentowany, wysoki i niebywale przystojny aktor, z miejsca podpisał kontrakt z wytwórnią MGM i wystąpił w kilku zapomnianych dziś filmach (komedia Richarda Brooksa „Kiedy ostatni raz widziałem Paryż” 1954 z Liz Taylor, „Diane” 1956 z Laną Turner).

Większy rozgłos przyniosły mu występy telewizyjne w przygodowych produkcjach, takich jak „Ivanhoe” (1958-59), „The Alaskans” (1959-60) i „Maverick” (1960-61), zaś sukces o międzynarodowym zasięgu – główna rola w serialu kryminalno- sensacyjnym „Święty”, z którym związany był w latach 1962-69.

Kreacja Simona Templara – sprytnego, ściganego przez policję bohatera okradającego bogatych kryminalistów i przyczyniającego się do wtrącenia ich za kratki – miała swoją kontynuację w postaci dwóch filmów kinowych: „Święty- Twórcy fikcji” (1968) i „Święty – kontra mafia” (1969), jednak niewątpliwy rozgłos, jaki przyniosła Moore’owi, został wkrótce przyćmiony przez serię występów w roli najsłynniejszego agenta 007.

Źródło zdjęcia: AP

W latach 1973- 85 siedmiokrotnie wcielił się w rolę Jamesa Bonda: począwszy od „Żyj i pozwól umrzeć” (1973), przez „Człowieka ze złotym pistoletem” (1974), „Szpiega, który mnie kochał” (1977), „Moonraker”, „Tylko dla twoich oczu” (1981) i „Ośmiorniczkę” (1983), aż po „Zabójczy widok” (1985). W tym ostatnim zagrał jako 57-latek stając się „najstarszym Bondem” w historii (według niektórych: zbyt starym).

Plotki głoszą jednak, że miał okazję stać się jednym z młodszych odtwórców roli najsłynniejszego agenta – podobno Ian Fleming poważnie brał go pod uwagę już w 1962 roku, podczas realizacji „Dr. No”, jednak plany zatrudnienia pokrzyżował mu sukces serialu „Święty”.

Źródło zdjęcia: AP

Pomiędzy kolejnymi wcieleniami w rolę agenta 007, Moore pojawił się m.in. jako słynny detektyw w brytyjskim filmie TV „Sherlock Holmes w Nowym Jorku” (1976), Jacques Clouseau w „Klątwie Różowej Pantery” (1983) i gwiazdor filmów przygodowych i wojennych („Dzikie gęsi” 1978 z Richardem Burtonem, „Ucieczka na Atenę” 1979 z Claudią Cardinale, „Wilki morskie” z Gregorym Peckiem 1980).

W 1980 roku otrzymał Henrietta Award – Złoty Glob dla Najpopularniejszego Aktora.

Etykietka Bonda dała aktorowi ogromną sławę, jednocześnie przylegając do niego tak mocno, że uniemożliwiła aktorowi dalszy rozwój kariery. Na ekrany wrócił dopiero pięć lat po ostatnim Bondzie, biorąc udział w komediach „Strzał w dziesiątkę” (1990) z Michaelem Cainem i „Śniadanie do łóżka” (1991).

W 1994 roku wystąpił u Billa Condona w kryminale TV „Człowiek, który nie chciał umrzeć”, w 1996 – w przygodowym „Quest” w reżyserii i u boku Jean-Claude’a van Damme’a, a w 1997 – w muzycznym „Spice World” z udziałem członkiń popularnego girlsbandu Spice Girls (nominacja do Złotej Maliny).

Później były jeszcze: telewizyjny film akcji „D.R.E.A.M. Team” (1999), thriller „Wróg” (2001) z Lukiem Perry, „Statek miłości” (2002), czy słoweńska komedia „Na swoji vesni” (2002). W 1997 roku jego głos zabrzmiał na planie uwspółcześnionej wersji „Świętego” (1997) w reżyserii Philipa Noyce’a, gdzie w rolę Simona Templara wcielił się Val Kilmer.

Książka * Nazywam się Moore, Roger Moore. Autobiografia* ukazała się nakładem wydawnictwa Albatros. Premiera książki – 27 kwietnia.