Prof. Irena Bajerowa doktorem honoris causa Uniwersytetu Śląskiego

- Jest nie tylko wybitnym uczonym, poszukującym reguł i mechanizmów funkcjonowania języka poprzez szczegółową analizę danych empirycznych, (...) ale także wspaniałym człowiekiem - jej niezwykła dobroć, tolerancja, opiekuńczość, gotowość niesienia pomocy innym w każdej sytuacji jest legendarna - powiedział rektor uniwersytetu prof. Wiesław Banyś.

Podkreślił też jej patriotyczne zaangażowanie, zarówno w czasie II wojny światowej, jak i w czasach powojennych.
- To zaangażowanie pani profesor w służbę Polsce spowodowało zresztą m.in. to, że jako prorektor Uniwersytetu Śląskiego, wraz z ówczesnym rektorem uniwersytetu, prof. Augustem Chełkowskim, jako jedyni rektorzy uczelni polskich zostali internowani w czasie stanu wojennego - dodał prof. Banyś.

Prof. Bajerowa jest córką innego wybitnego polskiego językoznawcy Zenona Klemensiewicza.W 1938 r. rozpoczęła studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, przerwała je wojna. Związała się z ruchem konspiracyjnym - Związkiem Walki Zbrojnej i Armią Krajową na terenie Krakowa i Warszawy. Pełniła funkcję łączniczki i sekretarki szefa sztabu Okręgu Krakowskiego AK, wyrabiała też fałszywe dokumenty. Podczas wojny poznała Karola Wojtyłę i przyszłego męża Kazimierza Bajera. Ukończyła studia na tajnych kompletach.

Po wojnie doktoryzowała się na Uniwersytecie Jagiellońskim, ale później, ze względu na niechęć ówczesnych władz uniwersyteckich z powodu jej AK-owskiej przeszłości i uwięzienia męża skazanego za działalność konspiracyjną, przyjęła w 1955 r. propozycję pracy od władz Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Katowicach. Właśnie tam, a następnie w powstałym w 1968 r. Uniwersytecie Śląskim tworzyła podstawy śląskiej humanistyki.

W latach 1980-1981 była prorektorem do spraw studenckich. W pierwszych dniach stanu wojennego został internowana wraz z ówczesnym rektorem, późniejszym marszałkiem Senatu prof. Augustem Chełkowskim.

- Przez swoich studentów i młodych pracowników nauki zawsze uznawana była za świetnego dydaktyka, wymagającego egzaminatora i czułą opiekunkę seminarzystów - wymagającą, dokładną, ale sprawiedliwą - powiedział podczas laudacji dyrektor Instytutu Języka Polskiego Wydziału Filologicznego UŚ dr hab. Jacek Warchala.

Na przełomie lat 90. prof. Bajerowa przeszła na emeryturę, poświęcając się nadal pracy badawczej. Jest uznawana za wybitnego historyka języka polskiego. Jedna z jej najważniejszych prac to monumentalna, trzytomowa monografia Polski język ogólny XIX wieku: stan i ewolucja.

Była i jest członkiem wielu towarzystw naukowych, m.in. Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie, Polskiej Akademii Nauk, Rady Języka Polskiego przy prezydium PAN, Polskiego Towarzystwa Językoznawczego.