Już 23 października ukaże się zbiór wierszy Ryszarda Krynickiego Wiersze wybrane.
Spory ten tom nazywa się skromnie Wiersze wybrane, ale na dobry ład mógłby się nazywać Wiersze prawie wszystkie. Bo od debiutu w 1969 po garść wierszy najnowszych jest tam w zasadzie cała poezja pisana przez Krynickiego w ciągu czterdziestu lat.
Co dziś przede wszystkim zadziwia podczas lektury tej poetyckiej panoramy, to niebywała wprost językowa wirtuozeria językowa. Niby zawsze było wiadomo, że Krynicki to filar „poezji lingwistycznej” i tak dalej, ale przecież tak rozumiana „lingwistyka” - jako Nowofalowa walka z komunistyczną nowomową, to był tylko etap w tej twórczości. Chodzi o coś znacznie więcej. Otóż Krynicki uczynił z mowy polskiej instrument o niebywałej giętkości nawet jak na znakomite przecież osiągnięcia wielu polskich poetów. Chyba nie było po wojnie drugiego liryka, który by tak uruchomił język i gramatykę. Jego wiersze, zwłaszcza te z lat 70., to niemal antologie możliwości polszczyzny jeśli idzie o składnię, słowne wieloznaczności i wszelkie zdaniowe konstrukcje pracowicie posystematyzowane przez profesora Klemensiewicza w jego słynnej Gramatyce języka polskiego. Może jeden Białoszewski , może Barańczak mogliby
się z nim równać.
Ryszard Krynicki – ur. 28 czerwca 1943 r. w Sankt Valentin (Lager Windberg) w Austrii. Poeta pokolenia 1968, zwanego przez krytykę literacka Nową Falą. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych związany był z ruchem opozycji demokratycznej w Polsce. 1976-1980 objęty zakazem druku: od tego czasu publikował głównie w drugim obiegu oraz w wydawnictwach emigracyjnych. Brał udział w pracach redakcyjnych pierwszego niezależnego kwartalnika literackiego „Zapis” (1978-1981), a w latach 1982-1988 współredagował w Poznaniu podziemne pismo członków i sympatyków Solidarności „Obserwator Wielkopolski”. Od 1991 r. redaguje jedyną w Polsce serię poetycką Biblioteka Poetycka Wydawnictwa a5.
W kwietniu 1998 r. przeprowadził się z Poznania do Krakowa.
Debiutował w 1968 r. arkuszem poetyckim Pęd pogoni, pęd ucieczki, aczkolwiek za właściwy debiut uważa wydany rok później Akt urodzenia.
Tłumaczy poetów języka niemieckiego, głównie Nelly Sachs i Paula Celana , także Bertolta Brecht a i Reinera Kunze . Przygotowuje do druku osobistą antologię współczesnej poezji niemieckiego obszaru językowego.
Wybory jego wierszy ukazały się w Stanach Zjednoczonych, Niemczech i Szwecji. Laureat m.in. Nagrody im. Kościelskich (1976), Nagrody Fundacji Jurzykowskiego (1989) i nagrody Friedricha Gundolfa (2000). Stypendysta DAAD (Berliner Künstlerprogramm) w Berlinie (1993).