Już jutro prapremiera „Wszystkim Zygmuntom między oczy!!!” według powieści Czwarte niebo Mariusza Sieniewicza w Teatrze Polskim we Wrocławiu, Scena na Świebodzkim, godz. 19.00.
W oddalonej od głównego nurtu życia dzielnicy Zatorze pojawia się tajemniczy biznesmen. Wykupuje nieczynne kino i zakłada fabrykę produkcji telefonów komórkowych Belzekom. Niczym bułhakowowski Woland ze swą świtą kusi pieniędzmi. Jedni widzą w nim szansę zdobycia pracy i poprawy życia, u innych obecność kapitalisty i powodzenie jego przedsięwzięcia rodzi frustracje. Wśród mieszkańców krążą plotki i niesamowite domniemania...
Przedstawienie opiera się na głośnej powieści Mariusza Sieniewicza Czwarte niebo. Książka była wyrazem buntu i idealistycznej potrzeby zmian. Młody prozaik, urodzony w 1972 roku, wystawił w niej rachunek swojemu pokoleniu. Marek Fiedor, budując materię spektaklu wykorzystał pastiszowy charakter tej prozy. Nie stroniąc od konwencji żartu i groteski stworzył portret polskiej prowincji, trawionej apatią i nudą. Wewnętrzny marazm nie omija w tym świecie młodych. Zmuszeni do wyboru między wyścigiem szczurów a kontestacją decydują się najczęściej na łatwiejszą drogę. Wpadając w pułapkę nihilizmu marginalizują swoje życie. Albo, jak tytułowy bohater, nie potrafiąc spotkać się z rzeczywistością nowych reguł, budują sztuczne światy, tworzą wyobrażenia własnych lęków.
* Mariusz Sieniewicz , prozaik, uznawany za jednego z najciekawszych autorów młodego pokolenia.*Debiutował powieścią Prababka w roku 1999.
Publikował m.in.w „Krytyce politycznej”, „Borussi”, „Fa-arcie”, „Przeglądzie Artystyczno-Literackim”, „Ha!arcie”. W 2003 roku opublikował drugą powieść, Czwarte niebo, nominowaną do Paszportów „Polityki” i Nagrody Literackiej NIKE. W 2005 ukazał się zbiór jego opowiadań Żydówek nie obsługujemy , który przyniósł mu ponownie nominację do Paszportów „Polityki” oraz tytuł „Książki Wiosny 2005” przyznany przez Bibliotekę Raczyńskich i Poznański Przegląd Nowości Wydawniczych.
Marek Fiedor, reżyser, ur. 1962, absolwent teatrologii UJ i reżyserii PWST w Krakowie. Współpracował m.in. ze Starym Teatrem w Krakowie („Zdrada” Pintera, „Don Kichote” Cervantesa, „Peer Gont” Ibsena oraz „Don Juan” i „tryptyk Wyspiański” według własnych scenariuszy), Teatrem im. W. Horzycy w Toruniu („Nie igra się z miłością” Musseta, „Ożenek” Gogola, „Paternoster” Kajzara, „Anioły w Ameryce” Kushnera), Teatrem Polskim w Poznaniu („Proces” Kafki, „Biesy” Dostojewskiego, „Kobieta sprzed 24 lat” Schimmelpfenniga), Teatrem im. J. Kochanowskiego w Opolu („Niewinni” Brocha, „Sytuacje rodzinne” Srbljanović, „Matka Joanna od Aniołów” według Iwaszkiewicza, „Format: Rewizor” według Gogola), Teatrem Dramatycznym w Warszawie („Samobójca” Erdmana). Najwięcej nagród przyniosło mu przedstawienie „Matka Joanna od Aniołów” - m.in. Grand Prix i nagrodę za reżyserię Opolskich Konfrontacji Teatralnych (2002), Grand Prix Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy (2002), dwie nagrody Festiwalu Sztuki Reżyserskiej Interpretacje
w Katowicach (2003), nagrodę dla najlepszego reżysera na toruńskim Kontakcie (2003), a także nagrodę im. Konrada Swinarskiego dla najlepszego reżysera sezonu 2001/2002.