Prof. Jan Błoński - zmarły we wtorek historyk literatury, krytyk literacki, eseista, tłumacz, profesor UJ - zostanie pochowany 21 lutego na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie - poinformował dziekan Wydziału Polonistyki UJ prof. Jacek Popiel.
Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się o godz. 12.00.
Prof. Jan Błoński miał 78 lat. Był wybitnym krytykiem literackim. Urodził się w 1931 r. w Warszawie. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Kazimierza Wyki.
W latach 1959-1962 pracował w Instytucie Badań Literackich PAN. Od 1970 był związany z Uniwersytetem Jagiellońskim. Kierował Zakładem Teatru (1977-1980), był prorektorem UJ ds. dydaktycznych (1981-1984), dyrektorem Instytutu Filologii Polskiej (1988-1991) i kierownikiem Katedry Literatury Polskiej XX wieku (1995-1997).
W latach 1950-1960 pracował w redakcji „Przekroju”, prowadząc dział literacki, współpracował m.in. z „Życiem Literackim”, „Nową Kulturą”, „Twórczością”, „Dialogiem”, „Tygodnikiem Powszechnym”, był współtwórcą i redaktorem naczelnym „Tekstów” (1972-1974).
Uznanie w świecie literackim przyniosły Błońskiemu przede wszystkim jego interpretacje dzieł klasyków XX wieku: Prousta (Widzieć jasno w zachwyceniu, 1965), Becketta (Samuel Beckett, 1982), Stanisława Ignacego Witkiewicza (Stanisław Ignacy Witkiewicz jako dramaturg, 1973 i Od Stasia do Witkacego 1997). Jan Błoński pisał też o Gombrowiczu (Forma, śmiech i rzeczy ostateczne, 1994), Miłoszu (Miłosz jak świat, 1998) i Mrożku (Wszystkie sztuki Sławomira Mrożka, 1995).
Wykładał literaturę polską we Francji m.in. na Sorbonie, Uniwersytecie w Clermont-Ferrand.
W 1987 r. w „Tygodniku Powszechnym” ukazał się jego tekst Biedni Polacy patrzą na getto, niezwykle ważny dla stosunków polsko-żydowskich.
Prof. Błoński był laureatem m.in. nagrody Fundacji im. Kościelskich, Nagrody im. Kazimierza Wyki, Nagrody Fundacji A. Jurzykowskiego i Złotego Medalu Gloria Artis.