Pogrzeb Janusza Szubera. Pochowano go 9 miesięcy po śmierci

Janusz Szuber zmarł w dniu Wszystkich Świętych 2020 roku, ale pochowany został dopiero 2 lipca 2021. Spoczął tam, gdzie żył - w Sanoku. Współczesny poeta, który cieszył się m. in. wielkim uznaniem Zbigniewa Herberta, los i twórczość związał z rodzinnymi stronami. W swojej poezji zadając pytania na tematy uniwersalne, jak sens cierpienia i przemijania. Miał w sobie ogromne pokłady uważności.

Janusz Szuber urodził się 10 grudnia 1947 r. w Sanoku jako syn Ewy z Lewickich i Zbigniewa Szubera (pilota Aeroklubu Podkarpackiego). Będąc na studiach polonistycznych na Uniwersytecie Warszawskim zapadł na ostrą postać gośćca. Od tamtego czasu poruszał się na wózku inwalidzkim, studia przerwał i wrócił do rodzinnego Sanoka. Zmarł 1 listopada w szpitalu w pobliskim Lesku w wieku 73 lat.

Przez ponad ćwierć wieku Janusz Szuber pisał "do szuflady". Pierwsze wiersze opublikował dopiero w wieku 47 lat i to dzięki kuzynce. Grażyna Jarosz wydała je własnym sumptem w pięciu tomach w sanockiej drukarni Piast Kołodziej. Twórczość Szubera szybko zdobyła uznanie krytyków i środowiska literackiego.

Po przeczytaniu "Gorzkich prowincji" do sanockiego autora napisał Zbigniew Herbert: "…Tom ten czytany nocą po prostu mnie zachwycił. Niestety mój drogi Przyjacielu, jest Pan poetą i nic na to nie można poradzić. Składam wyrazu mego podziwu…" - komentował.

W 2006 r. jego wiersz "Mgła" opublikował w "The New Yorker". Wkrótce wybór wierszy Szubera wydało nowojorskie wydawnictwo Alfreda Knopffa. Szuber był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz Pen Clubu. Laureatem Nagrody Poetyckiej im. Kazimiery Iłłakowiczówny, Nagrody Literackiej im. Barbary Sadowskiej. Za tomik "Tym razem wyraźnie" otrzymał "Orfeusza". Przyznano mu m.in. Doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie literatury za rok 2019.