Pierwsza tak obszerna biografia Hansa Franka

Pierwsza tak szczegółowa biografia Hansa Franka, hitlerowskiego urzędnika, który rządził z Wawelu Generalnym Gubernatorstwem, trafi do księgarń w lipcu. Autorem książki Hans Frank. Biografia generalnego gubernatora jest niemiecki publicysta Dieter Schenk .

Autor próbuje pokazać w osobie Franka jednego z architektów sukcesów III Rzeszy – człowieka bezwzględnego, chciwego a przy tym - hipokrytę ogarniętego manią wielkości.

Hans Frank, student prawa uniwersytetów w Kolonii i Monachium w 1919 roku wstąpił do Niemieckiej Partii Robotników i do SA. W 1923 roku wziął udział w nieudanym puczu monachijskim, dwa lata później powołany został na stanowisko osobistego doradcy prawnego Adolfa Hitlera. Frank sprawował funkcję komisarza Rzeszy do spraw ujednolicenia wymiaru sprawiedliwości, to on stworzył podstawy prawne totalitarnych rządów Hitlera.
"Po raz pierwszy oto w historii narodu miłość do Hitlera stała się pojęciem prawnym" - powiedział kiedyś Frank.

Po agresji na Polskę został mianowany generalnym gubernatorem na okupowanych terenach. Siedzibę urządził sobie na Wawelu i zaczął samego siebie określać mianem niemieckiego króla Polski. W III Rzeszy ironicznie nazywano Generalne Gubernatorstwo Frankonią lub cesarstwem Franka. Frank był jednym z autorów i realizatorów planu eksterminacji Żydów, a następnie Polaków, odpowiadał za dewastację gospodarczą kraju, planowe grabieże zabytków kultury, zakładał getta i na własną odpowiedzialność obniżał i tak mizerne racje żywnościowe dla Żydów. Aprobował plany zrównania Warszawy z ziemią i zrobienia z niej prowincjonalnego miasteczka. Uciekając w 1945 roku z Krakowa Frank zostawił plany przewidujące zburzenie 95 proc. budynków Warszawy.

29 stycznia 1944 roku żołnierze AK z oddziału „Błyskawica” dokonali nieudanego zamachu na Franka jadącego pociągiem do Lwowa. W akcji zginęło 17 Niemców za co rozstrzelano 100 polskich więźniów.
„Gdybym o każdych siedmiu rozstrzelanych Polakach chciał rozwieszać plakaty, to w Polsce nie starczyłoby lasów na wyprodukowanie papieru na takie plakaty” - przechwalał się Frank w wywiadzie dla gazety „Voelkischer Beobachter” w 1940 roku.
„Jeżeli w końcu wygramy wojnę, to nie będę miał nic przeciwko temu, żeby z Polaków, Ukraińców i tego wszystkiego, co się włóczy zrobić siekaninę” - to inny cytat obrazujący stosunek „niemieckiego króla Polski” do „poddanych”.

Uciekając przed Armią Czerwoną Frank zabrał z Wawelu obrazy Rembrandta, Rafaela i Leonarda da Vinci obok wielu innych zagrabionych dzieł sztuki. Aresztowano go w Bawarii w maju 1945 roku. Frank dobrowolnie przekazał aliantom 38 tomów dziennika, w którym szczegółowo opisywał swe poczynania w Polsce. Był bardzo dumny ze swej działalności, także z faktu, że w procesie norymberskim zaliczono go do dziesiątki najbliższych współpracowników Hitlera.

W trakcie procesu Frank raz tylko okazał skruchę. W więzieniu nawrócił się na chrześcijaństwo, czytywał Biblię. Został skazany przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze na karę śmierci przez powieszenie, którą wykonano 16 października 1946 roku.

Autor biografii Dieter Schenk (ur. 1937) przez wiele lat jako dyrektor policji kryminalnej pełnił funkcję doradcy niemieckiego MSZ. Po zakończeniu służby działał w Amnesty International. W 1999 roku za badania nad historią hitleryzmu został wysokie polskie odznaczenie państwowe i honorowe obywatelstwo Gdańska.

Książka Hans Frank. Biografia generalnego gubernatora ukaże się nakładem wydawnictwa Znak.