Najlepsze książki kwietnia

Tym razem Beata Pawlikowska - podróżniczka, pisarka i autorka audycji „Świat według blondynki” w Radiu Zet – wyrusza do Afryki. Na dusznym lotnisku w Mombasie czeka na nią czterdziestostopniowy upał, stuprocentowa wilgotność powietrza i szumiące na wietrze palmy. W nowej książce Beaty znajdziesz bogactwo intensywnych zapachów: aromatycznych przypraw, kadzidełek i dymu z ogniska, oraz stada namolnych żuczków, podstępnych moskitów i tłustych much. Spotkasz też wszędobylskie pająki, skorpiony, węże i jadowite skolopendry. Poznasz smak życia na sawannie i niezwykłe zwyczaje dzikich zwierząt. Wejdziesz do świata Buszmenów i Masajów, w którym istnieją tylko dwa zawody: kobiety i mężczyzny, a życie toczy się wokół ogniska. Dowiesz się, jak wygląda stuprocentowy moran, na czym polega taniec adumu, dlaczego drzewo kiełbaskowe jest nazywane afrykańską apteką i jaki alkohol można zrobić z jego owoców. Odkryjesz również, co w języku suahili oznacza słowo safari oraz jak uwolnić swoją duszę.

Nazneen przyszła na świat na klepisku chaty w bangladeskiej wiosce, w nie najlepiej wróżących okolicznościach, wszystko wskazywało bowiem na to, że urodziła się martwa, co naznaczyło ją poczuciem fatalizmu, które zabrała ze sobą do Europy, kiedy wydano ją za Chanu. Jej życie na londyńskim osiedlu Tower Hamlets jest z wierzchu spokojne. Przez całe lata prowadzenia domu i wychowywania dzieci Nazneen robi to, czego się od niej oczekuje. Lawirowanie między zażenowaniem córek a kompleksami męża wymaga od niej jednak nie lada ekwilibrystyki. Chanu nazywa starszą córkę małą memsahib.

Reportaż literacki ma w polskiej literaturze znakomitą tradycję. Tym ciekawsze i cenniejsze są więc dla polskiego (zaprzyjaźnionego z literaturą tego typu) czytelnika książki reporterskie powstałe za granicą. Zwłaszcza, gdy dotyczą kwestii tzw. palących wyzwań współczesności, które nie ograniczają się do jednego kraju, czy regionu, lecz zmuszają do szerszej, globalnej refleksji. I gdy dodatkowo ich walory literackie nie ustępują walorom poznawczym.

Matki i córki. Córki i matki. Złączone więzami krwi, płcią oraz poczuciem przygniatającego obowiązku. Rozdzielone siłą oczekiwań, niemożności porozumienia, bagażem raniących słów, uskładanym przez lata. Chcą być razem, bo boją się samotności. Chcą żyć osobno, ponieważ się nienawidzą lub w najlepszym wypadku nie potrafią dać sobie nawet odrobiny prawdziwej miłości. Claire Castillon w dziewiętnastu opowiadaniach pokazuje, jak trudne jest to, co zwykliśmy uważać za normę – życie w rodzinie. Jak ciężko jest się uniezależnić, zbudować własny świat i pozwolić najbliższym na to samo.

Janina Bauman od wczesnej młodości prowadziła dzienniki, jednak burzliwe koleje losu sprawiły, że jej wspomnienia z lat wojny musiały czekać kilkadziesiąt lat, zanim mogły ukazać się drukiem. I zanim sama odważyła się do nich wrócić. Autorka opisuje doświadczenia wojny widziane oczyma kilkunastoletniej dziewczyny, ucieczkę z getta oraz lata, kiedy wraz z matką i siostrą ukrywała się w najróżniejszych domach, w Warszawie i pod Krakowem (między innymi u narkomanki, która potrzebowała pieniędzy na morfinę, prostytutki przyjmującej hitlerowców czy okultystki). Janina po wojnie została w Polsce. Wyszła za mąż za Zygmunta Baumana - filozofa i socjologa. W 1968 roku wraz z rodziną wyemigrowała z kraju; początkowo zamieszkali w Izraelu, potem osiedli w Anglii.

Książka jest znakomitym studium historyczno-porównawczym kontaktów Europy z Indiami i przynosi nowe spojrzenie na relacje między myślą Zachodu i Wschodu (Indii). Autor oparł swe przemyślenia i uwagi na wnikliwej analizie tekstów indyjskich i europejskich, od starożytności aż po czasy nowożytne. Dużo uwagi poświęcił recepcji myśli indyjskiej przez romantyków i myślicieli niemieckich połowy XIX wieku. Erudycja Autora w połączeniu z żywym stylem narracji sprawia, że lektura tomu staje się fascynującą przygodą intelektualną. Włączenie tej książki w nurt refleksji nad porównawczą historią obiegu idei będzie dla polskiego czytelnika ważnym wydarzeniem literacko-naukowym.

„Nazywam się Brodeck i nie mam z tym nic wspólnego”. Tak zaczyna się tytułowy „raport”, najnowsza powieść Philippe’a Claudela. W tej książce Claudel opisuje tragiczne wydarzenia rozgrywające się w nieokreślonym czasie i miejscu, choć można się domyślać, że akcja dzieje się gdzieś w Europie (francuska Alzacja? Austria?), wkrótce po II wojnie światowej. Do prowincjonalnego miasteczka przybywa „inny”, Anderer (dialekt jest wymyślony przez autora), ale nie zostaje w tej społeczności zaakceptowany: w kolejnych rozdziałach obraz wydarzeń stopniowo się wypełnia, rośnie napięcie, aż do tragicznego finału.

Dzieło Freuda zawsze odwoływało się do sztuk plastycznych i tekstów literackich - w niniejszym tomie publikujemy najważniejsze i najbardziej znane teksty poświęcone psychoanalitycznej refleksji o sztuce i literaturze.

Antologia dotycząca problematyki islandzkiej. Składają się na nią eseje przedstawicieli różnych dyscyplin (historyka, geografa, socjologa, filologa. językoznawcy, muzykologa, folklorysty, literaturoznawcy). Powstaje dzięki nim krytyczny i względnie wyczerpujący obraz Islandii, podstaw jej kultury i warunków życia społecznego, wykraczający poza wiedzę potoczną czy informacje zawarte w przewodnikach turystycznych.

Jamie Oliver doszedł do wniosku, że w poszukiwaniu nowych pomysłów nie zawsze trzeba wyruszać w daleką podróż. Czasem wystarczy zwyczajnie posiedzieć w domu, zrelaksować się i być otwartym. Ponieważ uwielbia być domu, w wiosce, gdzie się wychował, pracując w ogrodzie pod kierunkiem najwspanialszej szefowej, Matki Natury i obserwując, jak jego warzywa rosną i dojrzewają, w tym poszukał natchnienia do stwarzania coraz to nowych potraw.

Mircea Eliade w 1928 roku, odbywszy studia w Bukareszcie, wyjechał na kilkuletnie stypendium do Kalkuty, gdzie studiował pod kierunkiem słynnego Surendranatha Dasgupty, przebywał przez pewien czas w himalajskiej aśramie i napisał doktorat o jodze. Po powrocie wykładał w Bukareszcie filozofię indyjską. Spotkanie z Indiami zapoczątkowało i ukierunkowało jego późniejsze badania nad historią religii. W Technikach jogi Eliade ujmuje jogę całościowo jako doktrynę soteriologiczną, naukę mistyczną i historię duchowości Indii. Rozważa ją w kontekście różnych nurtów religijnych: hinduizmu, buddyzmu i tantryzmu, niczym paleontolog bada jej powstające od tysięcy lat nawarstwienia.

W tej książce Adorno zawarł sumę swych refleksji nad szaleństwem i przemocą nowoczesnego świata. To jedno z najwybitniejszych dzieł współczesnej filozofii. Autor posłowia, Marek J. Siemek, pisze, że Adorno zastanawia się: „Jak uchronić prawowite dziedzictwo tego rozumu przed koszmarem jego nierozumnych twórców? Jak z katastrof XX wieku ocalić źródłowy projekt nowoczesności, owo marzenie o wolnym, twórczym, dojrzałym i szczęśliwie spełnionym człowieczeństwie? Oto pytania, w których skupia się istotna część tych refleksji. Odpowiedzią na nie jest paradoks. Jak zawsze u Adorna.”

W Aionie ponownie podjąłem problem Chrystusa. Nie chodziło mi już jednak o kwestię paraleli, jakie można by dlań znaleźć w Geistesgeschichte, lecz o konfrontację postaci Chrystusa z psychologią. Poza tym nie ujmowałem postaci Chrystusa jako wolnej od wszystkiego, co zewnętrzne, lecz chciałem pokazać wielowiekowy rozwój treści religijnej, którą on uosabia.

Dwóch znudzonych nastolatków krąży po mieście, szukając rozrywki i pieniędzy na kilka piw w barze. Niewinny wieczór uruchamia łańcuch tragicznych zdarzeń. Pełni młodzieńczej adrenaliny chłopcy planują napad. W wypadku, który inicjują prawdopodobnie zginęło dziecko. Ale to dopiero początek... Andreas włamuje się do domu Irmy Funder i wtedy Zipp widzi go po raz ostatni. Inspektor Sejer z pomocnikiem Skarrem wiele razy przejdą obok domu, gdzie unieuruchomiona ofiara będzie czekała na pomoc... Śledczy znajdą się w matni zeznań, na każdym kroku trafiając na mur ludzkiej obojętności, niechęci i zakłamania. Ta książka to gra konwencją. Autorkę interesują nie tyle motywy zbrodni, co ludzkie piekło, które nosi w sobie każdy z nas. Sekret, z którym nie można sobie poradzić, a który najczęściej wynika ze zwykłych kompleksów. Trywialność życia, determinująca działania nie tylko mordercy, ale także ofiary... Perfekcyjna i gęsta narracja Fossum obnaża mechanizmy strachu, szaleństwa i cierpienia.

Azjatyckie kino to prawdziwy fenomen. Filmowcy z Dalekiego Wschodu zawojowali międzynarodowe festiwale, także w Polsce mają swoją wierną publiczność. Książka Piotra Kletowskiego to przewodnik po niezwykłym świecie azjatyckiego filmu. „Kino Dalekiego Wschodu” stanowi kompendium wiedzy o najważniejszych azjatyckich kinematografiach: japońskiej, hongkońskiej, chińskiej, tajwańskiej, koreańskiej, tajlandzkiej i wietnamskiej. Autor przedstawia historię rozwoju sztuki filmowej w poszczególnych krajach, omawia główne nurty, tematy i typowe dla azjatyckiego kina gatunki – od wuxia pian po anime. Opisuje dorobek zarówno dawnych mistrzów i klasyków, jak i współczesnych twórców i wielu innych.

Należy zwrócić uwagę na metodologię badań wykorzystywaną w realizacji badań, stanowiących podstawę prezentowanych artykułów do tej pracy. Autorki korzystają z jednej strony z różnych źródeł zastanych, często bardzo ograniczonych (dokumenty, dane statystyczne oferowane przez odpowiednie instytucje i organizacje zajmujące się migracjami) oraz źródeł wywołanych ( wywiady z ekspertami oraz biograficzne wywiady z migrantkami). Praca ta lokuje się w nurcie socjologii życia codziennego, bazującej na materiale jakościowym. Autorki tekstów wykorzystują metody jakościowe, które wiele nowego wnoszą do epistemologii genderowej, a także feministycznego empiryzmu pochylającego się nad migracjami kobiet.

Hanna jest piękna, pociągająca i znacznie starsza od piętnastoletniego Michaela, który zakochuje się w niej bez pamięci. Chłopak zaczyna bywać w jej domu. Ich romans szybko przeradza się w namiętność, a częścią miłosnego rytuału staje się czytanie książek - on zostaje jej lektorem, ona dzięki niemu mniej dotkliwie odczuwa samotność. Pewnego dnia znika bez śladu. Mija kilka lat. Michael, już student prawa, spotyka Hannę na sali sądowej. W trakcie procesu poznaje mroczną przeszłość swojej ukochanej. Stopniowo uświadamia sobie, że Hanna, strażniczka w obozie koncentracyjnym, ukrywa prawdę, której wstydzi się bardziej niż popełnionych zbrodni.

Autobiograficzna opowieść o magii literatury i fascynacji osobą Samuela Becketta - jednego z najbardziej tajemniczych pisarzy XX wieku. Dla autora poetyckie dzieło tego „mistrza samotności i smutku” urasta do rangi mowy proroczej, która odmienia słuchacza i sprawia, że pojmuje sam siebie. Jest to historia olśnienia i wędrówki w ślad za człowiekiem, któremu się je zawdzięcza.

Lekcje literatury, których nigdy nie zapomnisz. Czytanie arcydzieł bywa „ciężkie” – lecz zawsze porywające. Uważna lektura przekonuje, że odpowiadają one nie tylko na pytania, które profesorowie zadają studentom i uczniom, lecz przede wszystkim na te, przed którymi pewnego dnia stawia każdego z nas jego własna miłość, zdumienie, zachwyt, cierpienie. Autorzy „Ciężkich norwidów...”, znani literaturoznawcy, a przy tym charyzmatyczni nauczyciele, uczą, jak w sławnych dziełach – od średniowiecznych poetów do Miłosza, Herberta i Szymborskiej – odkrywać owe najważniejsze odpowiedzi. Sami właśnie tego uczyli się na lekcjach Ireneusza Gugulskiego, wielkiego mistrza polonistycznych prowokacji, wtajemniczeń i odkryć.

"Pacjenci z problemami natury neurologicznej - napisał kiedyś Oliver Sacks - to podróżnicy po niezwykłych krainach". Zbiór opowiadań Antropolog na Marsie przedstawia portrety siedmiu takich podróżników. Choć zranieni i okaleczeni, potrafią znaleźć w sobie siłę, która zmienia ich tożsamość i życie, a tym samym ułatwia przetrwanie w nowych warunkach. Świata tych ludzi nie da się poznać na szpitalnej sali, więc Sacks zdejmuje biały kitel i towarzyszy swoim pacjentom w ich codziennym życiu. Czuje się - jak sam mówi - jak neuroantropolog, ale przede wszystkim jak lekarz wzywany na domowe wizyty, wizyty na skraj egzystencji.

Codzienna modlitwa słowami Mertona? Księga godzin - ułożone w rytmie tradycyjnego horarium Brzasku, Dnia, Zmierzchu i Zmroku rozważania i poezje Thomasa Mertona, jednego z największych mistrzów duchowych XX wieku – zaprasza do medytacji i zachęca do odkrywania bogactwa chrześcijańskiego dziedzictwa. Psalmy, kantyki, hymny i litanie, wezwania i listy, błogosławieństwa i prośby – wszystko to składa się na oryginalny brewiarz, który zachwyci swą urodą i głębią każdego, kto pragnie uniknąć rutyny i pośpiechu zarówno w modlitwie, jak i w życiu.

Zbiór ostatnich opowiadań pisarza, publikowanych m. in. w „The New Yorker”, „Harper’s” i „Esquire”. Podobnie jak we wcześniejszych tomach znajdziemy tu niezapomnianą serię portretów postaci odmienionych przez to, czego nie da się wypowiedzieć.

Obecność, prezentująca zwierzenia i subtelność artysty w godnej podziwu jesieni jego życia, jest darem, który z radością powitają wszyscy fani twórczości Millera, a także czytelnicy współczesnej prozy.

Claude Monet przyszedł na świat 14 listopada 1840 roku. „Jestem Paryżaninem z Paryża”, mówił o sobie. Droga do sławy była jak XIX-wieczne uliczki stolicy Francji – brukowana i wyboista. Monet nie szedł nią sam, wraz z Pissarrem, Renoirem, Sisleyem i Bazillem przecierał szlaki. Tworzył nie tylko obrazy, ale również nowy nurt, który sprzeciwił się Salonowi i przyjętym przezeń konwencjom. Dzięki Monetowi w malarstwie powstała nowa jakość. Jego wizja świata zmieniła sposób patrzenia na sztukę i artystę. Z jego impresji narodził się impresjonizm. Monet rozumiał i ukazywał świat w sposób niebanalny, tak też opowiada o nim Pascal Bonafoux: to podróż do czasów, w których żył i tworzył Monet, to historia wielkiego człowieka, jego przyjaźni i miłości, to opowieść o poszukiwaniu siebie poprzez malarstwo. To również historia Paryża i pasjonującego życia artystów epoki.

Jedna z najpiękniejszych książek Newerlego przenosi nas do Chin czasów II wojny światowej. Ale samej wojny tu prawie nie ma. Od świata oddziela bohaterów tytułowe „leśne morze”: dzika i wspaniała mandżurska tajga, zwana szu-hai. Trudnej sztuki przetrwania uczą się tu zarówno zwierzęta, jak i ludzie różnych narodowości. Jest wśród nich Wiktor Domaniewski, polski chłopiec, który nigdy nie widział ojczyzny i bardzo chce za nią walczyć... Refleksyjna historia dorastania, pierwszej miłości i tęsknoty za krajem z egzotycznymi Chinami w tle.

Ulrike Meinhof była znaną lewicową dziennikarką i kochającą matką dwójki dzieci. Pewnego dnia porzuciła jednak karierę i rodzinę, by przyłączyć się do radykalnej organizacji terrorystycznej RAF, walczącej nielegalnymi i brutalnymi metodami z niemieckim rządem. W swej porywającej i trzymającej w napięciu narracji Steve Sem-Sandberg miesza dokument z fikcją, tworząc chwytający za serce portret niezwykłej intelektualistki, a zarazem zwyczajnej kobiety uwięzionej i w końcu zniszczonej przez swą nienawiść do konsumpcyjnego społeczeństwa oraz rozpaczliwe poszukiwanie politycznej prawdy.

Niepublikowana za życia lub publikowana w broszurach o minimalnym nakładzie spuścizna Friedricha Nietzschego (1844–1900), epokowego myśliciela niemieckiego, jest bardzo obszerna. Niniejszy tom stanowi jej reprezentatywny wybór – także w tym sensie, że pozwala w skrótowy sposób zapoznać się z całą twórczością autora. W niepublikowanych fragmentach znajdują odzwierciedlenie teksty opublikowane. Nietzsche bowiem tworzył nieustannie wiele wersji tej samej myśli w krótkich, aforystycznych formach – także dlatego, że wieloletnia choroba oczu nie pozwalała mu na dłuższy wysiłek. Tom zawiera także wczesne, ukończone inedita Nietzschego. Są wśród nich tak ważne, jak „Homer i filologia klasyczna”, „Sokrates i tragedia”, „Filozofia w tragicznej epoce Greków” (niezrealizowany projekt obszernej rozprawy historycznej) oraz „O prawdzie i kłamstwie w pozamoralnym sensie” z 1873 roku, ostatni wśród ineditów tekst w postaci zamkniętej.

Młody pisarz Emilio Renzi pisze swą pierwszą powieść pod wpływem fascynacji rodzinną fotografią. Na jego wyobraźnię działa przede wszystkim postać wuja Marcela i jego niejasna i tragiczna historia, która odbiła się echem nawet w krajowej prasie. Gdy powieść Emilia ukazuje się w druku, Marcelo, który naucza teraz gdzieś na prowincji, przysyła list. W ten sposób między wujem a siostrzeńcem nawiązuje się korespondencja, która stanowi punkt wyjścia dla opisanych przez Piglię wydarzeń.

W jaki sposób możemy pogodzić potrzebę wyrażania emocji z pragnieniem poszanowania innych? Bardzo często stajemy przed dylematem: wyrażać je czy tłumić? Boimy się, że wyrażając prawdziwe uczucia, zranimy lub zrazimy bliskie nam osoby. Jeżeli jednak tłumimy emocje pod pretekstem samokontroli, zwiększamy ryzyko zranienia samych siebie. Osho, jeden z najbardziej inspirujących nauczycieli duchowych czasów współczesnych, pomaga skutecznie rozwiązać ten konflikt.
Książka umożliwia zrozumienie podłoża, na którym rodzą się emocje; uczy konstruktywnych zachowań, a także utrzymania pewności siebie i równowagi w obliczu nieuniknionych życiowych wzlotów i upadków. Szczególnie zaś pomaga odkryć:
• jaki wpływ na nasze życie wywiera strach, złość oraz zazdrość,
• w jaki sposób używa się emocji - takich jak poczucie winy, brak poczucia bezpieczeństwa i lęk - do manipulowania,
• jak możemy wyzbyć się niezdrowych sposobów reagowania na silne emocje,
• jak możemy przekształcić destrukcyjne emocje w twórczą energię,
• jak społeczeństwo i kultura wpływają na indywidualny styl przeżywania i wyrażania emocji.
Unikalne podejście do ludzkiego umysłu i serca, jakim posługuje się Osho, wykracza daleko poza konwencjonalną psychologię. Uczy on pełnego doświadczania uczuć i twórczego ich wykorzystania.

„Dla mnie upadek komunizmu w Europie Wschodniej zaczął się 18 sierpnia 1980 roku. Tak, dokładnie tamtego dnia”. Martin Pollack, wtedy jeszcze nieznany reporter, który chciał pisać o strajku Solidarności w gdańskiej stoczni, nie został wpuszczony do Polski. Ale tak zazwyczaj butni i aroganccy funkcjonariusze na lotnisku w Warszawie sprawiali tym razem całkiem inne wrażenie, wydawali się niepewni, ba, przestraszeni. Coś się zachwiało. Dla Martina Pollacka, wielokrotnie nagradzanego autora, tłumacza i reportera, pojedyncze przeżycia i osobiste kontakty zawsze były tym, co pozwala lepiej rozumieć wielkie wydarzenia. Pollack potrafi budować w swoich reportażach wielowątkową panoramę transformacji, a zarazem pisze manifest przeciwko hasłu mówiącemu o końcu historii.

Anda Rottenberg rekonstruuje dzieje własnej rodziny, niejednorodnej pod względem etnicznym i wyznaniowym. Babka ze strony ojca jako ortodoksyjna Żydówka nosiła perukę i przestrzegała restrykcyjnych zasad koszerności. Krewni po kądzieli byli pochodzenia rosyjskiego, a wszelkie uroczystości obchodzili w obrządku prawosławnym. Dlatego też autorka swoich korzeni szuka m.in. na nowosądeckim kirkucie i w Nowosybirsku. Rodzinnymi opowieściami oswaja nieobecnych. Niczego nie retuszuje. Nie przemilcza i tego, że wujek był pionierem i komsomolcem. Wspomina o skandalu obyczajowym, jaki wybuchł tuż po ślubie jednej z ciotek. Opowiada przy tym niezwykłą historię łagrową o znajomości swoich przyszłych rodziców. Z fragmentarycznych relacji, z dokumentów urzędowych usiłuje wydobyć informacje o konkretnych osobach, które zginęły w obozach koncentracyjnych i gułagach. Anda Rottenberg nie zapomina również o żywych. Krewnych odnajduje zarówno w Rosji, jak w Szwajcarii i Kanadzie.

Pierwsze życie, czyli czas dzieciństwa, dorastania i wczesnej młodości spędzony kolejno na prowincji w domu dziadków, w Sztokholmie u znienawidzonej rodziny zastępczej oraz w Londynie w roli au pair u bogatych Anglików. Ciepło babcinej kuchni, romanse dziadka, trudna nieobecność ojca, nieudana próba samobójcza, terapia u kiepskiego psychiatry, zachłyśnięcie się samodzielnością i pierwsza miłość... Śmiech i łzy mieszają się w tej barwnej autobiografii, znakomicie oddającej surowy skandynawski klimat oraz mentalność ludzi przezeń ukształtowanych.

Bez cenzury, bez sztampy, bez trzymanki. Zadie Smith zebrała grono najciekawszych angielskojęzycznych pisarzy z obu stron Atlantyku i postawiła przed nimi proste zadanie: „Wymyślcie kogoś”. Tak powstała Księga innych ludzi: galeria fantazji, poglądów i wydarzeń z życia dwudziestu trzech osób. Osób co prawda fikcyjnych, lecz fascynujących. Poznajcie więc nowych znajomych. David Mitchell przedstawia Judith Castle, frywolną starszą panią uciekającą w wiek nastoletni. Hari Kunzru zza rozchylonych zasłon o 4.30 rano pokaże wam Magdę Mandelę, którą właśnie zabiera radiowóz. Adam Thrillwell opisze historię nie do końca udanego romansu w dekoracjach bliskowschodnich, a ZZ Packer - zupełnie nieudanego w nowojorskich. Za to na pocieszenie babcia Jonathana Safrana Foera poczęstuje was ciasteczkami i opowie, co sądzi o szkopach i czarnuchach. Natomiast sama Zadie Smith zabierze was do Anglii, byście mogli pomieszkać z pewną zwariowaną rodzinką. Na deser dwa komiksy.
Opowiadania zabawne i mroczne, melancholijne i szalone, symboliczne i dosłowne - to podróż przez nieocenzurowane, nie tworzone pod gusta krytyków światy najciekawszych młodych pisarzy. Zadie Smith po raz kolejny zadziwia - jako autorka i jako redaktor.