Milicja z ludzką twarzą

Aleksandra Marinina uchwyciła w swoich książkach szybko zmieniające się realia dwóch ostatnich dekad. W latach 90. w jej bohaterce – Anastazji Kamieńskiej, czytelniczki rozpoznawały siebie, swoje problemy i kompleksy. Później Marinina wymyśliła nowego bohatera – Igora Doroszyna, intelektualistę z posterunku milicji. Na progu nowego dziesięciolecia po dwóch latach milczenia wydała sagę rodzinną Wieczność patrzy na nas, której akcja zaczyna się w latach 50.

* Aleksandra Marinina*: Nie, nie wiem, co będzie dalej. Nie podjęłam jeszcze decyzji, czy wrócę do moich bohaterów czy nie. Po prostu chciałam napisać nową powieść z innymi uczestnikami. Wszystko zależy od nastroju. Oglądałam film „Leon zawodowiec” i pomyślałam sobie: fajna ta historia o przyjaźni kilera w średnim wieku i dziewczynki. I wymyśliłam, że może ciekawe byłoby też przyjrzenie się, jak mogą się układać stosunki pomiędzy starszą kobietą, która z niejednego pieca chleb jadła, i „odjechanego” narkomana. Z tych rozmyślań wyłonił się pomysł na nową książkę.

* Aleksandra Marinina*: Mnie wystarcza własna fantazja. Nie potrzebuję takiego wzmocnienia. Kobiety zawsze więcej grają niż mężczyźni. Mają potrzebę uzewnętrzniania emocji w sposób teatralny. Są wręcz urodzonymi aktorkami teatralnymi. Wszystkie jesteśmy w stanie nazmyślać, potem uwierzyć w to kłamstwo i pokazywać związane z nim emocje. Kobiecie łatwiej jest utożsamić się z jakąś inną postacią, po prostu zamknąć oczy i wyobrazić sobie siebie w skórze kogoś innego.

Konstanstin Milczin

Pełna wersja artykułu dostępna w aktualnym wydaniu „Forum”.