W Paryżu powstaje niewielki teatr o nazwie IVT, w którym niektórzy aktorzy będą posługiwać się językiem migowym.
Zakłada go znana głuchoniema aktorka Emmanuelle Laborit, laureatka Nagrody Moliera w roku 1993 za przedstawienie „Dzieci ciszy”.
Emmanuelle Laborit nie chce, by nowy teatr był zastrzeżony wyłącznie dla widzów głuchoniemych. W przedstawieniach uczestniczyć będą też aktorzy mówiący.
Założycielka teatru jest przeciwniczką dzielenia zarówno aktorów, jak i widzów, na kategorie. Dowodem tego jest pierwsza sztuka, którą wystawi jej teatr. Będzie to adaptacja Króla Leara Williama Szekspira . Niektóre role będą w niej mówione, jak w klasycznym przedstawieniu teatralnym. Inne role będą wykonywane językiem migowym. Nie będzie natomiast żadnego tłumaczenia dla publiczności niesłyszącej.
Emmanuelle Laborit uważa, że spektakl będzie zrozumiały dla wszystkich. Słowo, gest i cisza mają w nim tworzyć nową jakość artystyczną.